Indígena's bezoeken (je mag geen Indiaan zeggen)...

Een dagje Mayas kijken staat vandaag op het programma en wat beter is; we mogen een uurtje uitslapen!!!!! Eindelijk ff die wekker op 7.30 uur, heerlijk! Na een best frisse nacht staan we wat uitgeruster op. Even lekker ontbijten en dan gaan we richting de 2 Indianendorpen van vandaag. Hier wonen de originele Mayas nog, die ook nog allemaal in traditionele klederdracht lopen en Tzotzil spreken. Het wordt voor de hobby-fotografen een lastige dag, we gaan heel veel kleuren zien en mooie portretjes alleen..... We mogen bijna geen foto's maken. Indianen denken namelijk dat wanneer je een foto van hen maakt, je een stukje van hun ziel meeneemt en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Maar, daar staat tegenover dat als je een paar peso betaalt, ze het niet zo nauw nemen met hun eigen principes. En wij betalen natuurlijk heel graag voor een paar mooie plaatjes. Daarnaast mag je in de kerken geen foto's nemen en niet van groepjes mannen want dat zouden wel een de dorpsraden kunnen zijn.

Als 1^e bezoeken we het dorp Zinacantán. Hier leven de dorpsbewoners van snijbloemen. Als je in de vallei rijdt zie je dan ook enorm veel bloemenkassen. De bloemenworden geëxporteerd en men gebruikt ze zelf ook heel veel in de kerk. We lopen even door de winkelstraat en gaan dan naar de kerk. Dit is echt fantastisch en zo jammer dat er geen foto's gemaakt mogen worden. De kerk is versierd met bloemen, zoveel, daar is de veiling in Aalsmeer jaloers op. En mijn lievelingsbloem, de gladiool, is hier de bloem van de dood.... Weer wat geleerd.. Maar het is prachtig. Deze Mayas hebben hier ook poppen in de kerk staan die heel mooi zijn aangekleed en die spiegeltjes als medaillon omhebben. Die spiegeltjes zijn bedoeld voor de weerkaatsing van de ziel. Je moet je voorstellen dat de Indianen bidden tegenover zo'n pop en als die pop geen spiegeltjes zou hebben dan zou de pop de 'kwade' gedachten overnemen en nu kaatst die terug. Er wordt ook gepraat tegen de poppen en Ellen kwam een keer in de kerk en toen hadden al die poppen doekjes over de hoofden. Dus Ellen vraagt 'waar is dat voor'? En toen antwoordden de Indianen 'we zijn een verrassing aan het voorbereiden en dat mogen ze nog niet zien'..... Zij geloven dus dat die poppen leven. Maar goed, er zijn mensen in de kerk hevig aan het bidden en dat moet je dus hardop doen, mooi om te horen. Na de kerk gaan we nog even naar een vriendin van Ellen, Juanita. Bij Juanita mag je in het huis kijken, de keuken, wc heel leuk. Maar voordat we bij haar binnen mochten kijken, werden Bea en Paul (andere Paul) als bruid en bruidegom aangekleed uiteraard in plaatselijke klederdracht. Er wonen verschillende mensen in het huisje en de slaapkamers worden gescheiden door een stuk zeil. We mochten ook nog een kijkje in de keuken nemen en werden bijna uitgerookt. Allemaggies hee, ze hadden net ff wat vers hout op de stapel gegooid en waren tortilla's aan het bakken die wij mochten proeven maar het was bijna niet uit te houden daar. Stel je een iglo voor van hout waar een vol vuur in brandt... In de bus na het bezoek rook onze kleding en haar nog steeds naar de rook. In het voorste stuk van het huis weven ze hele mooie dingen en verkopen ze sjaals, andere kleding, doeken etc., allemaal heel kleurrijk. We vinden niet alles mooi voor onszelf maar wel mooi gemaakt. Ik koop 2 leuke sjaaltjes voor 160 peso, dat is ongeveer 8 Euro..

Na dit dorp gaan we naar San Juan Chamula. Dit dorp is heel anders. Hier leven ze van de landbouw maar dit levert lang niet zoveel op als de snijbloemen van het andere dorp. Hier hangt een ander sfeertje en de mensen zijn hier ook anders. In Zinacantán dragen ze voornamelijk paarse klederdracht en in dit dorp blauwe klederdracht. De stoffen worden in beide dorpen zelf geweven en er wordt ook veel gebreid en gehaakt. En omdat dit dorp armer hier zijn ze hier nog traditioneler dan in Zinacantán. Wij vinden de mensen persoonlijk onverzorgder en zelfs een beetje viezer. En er wordt veel meer gebedeld maar de kerk.... De kerk is super! Echt zo bijzonder om mee te maken. Ik ga proberen het te visualiseren voor jullie want ook hier, geen foto's!

Nou, je komt binnen en wat gelijk opvalt is rook, heel veel rook! Rook van wierook en rook van honderden kaarsjes die gebrand worden, Overal staan kaarsjes, langs de kant, tussen de mensen, je moet zelfs uitkijken dat je broekspijpen geen vlam vatten. Dan zit het ook nog eens barstensvol biddende mensen met kinderen en op de vloer liggen allemaal dennennaalden want er staan geen bankjes in de kerk. De mensen willen ook niet op de kale vloer zitten want dat is weer niet goed voor je. Ook in deze kerk bevonden zich sjamanen (kruising tussen een priester en een gebedsgenezer), die het kwaad verdrijven bij verschillende mensen. Het verdrijven van kwaad werd hier met een levende kip en een fles cola gedaan. De kip werd meerdere malen over de persoon gehaald bij wie het kwaad moest verdwijnen. Vervolgens werd de kip boven de brandende kaarsen gehouden en werd het beestje de nek om gedraaid. De cola was als afsluiting om het geheel extra te reinigen. De kip werd na het hele gebeuren wel netjes in de tuin begraven, want opeten kon natuurlijk niet omdat al het kwade nu in de kip zat. Er stonden ook heel veel heiligenbeelden, rechts de vrouwelijke heiligen en links de mannelijke heiligen. Maar het is door de rook echt niet uit te houden hier, je wordt zelfs een beetje high en misselijk van de wierook dus we gaan maar weer naar buiten. Na dit indrukwekkende bezoek kregen we nog wat tijd om te shoppen en hebben toch nog een leuk souvenirtje op de kop getikt.

Na deze uitermate leuke bezoekjes gaan we weer terug naar het hotel en dan begint onze vrije middag. Er zijn 2 markten in San Cristobál. Een echte souvenirmarkt en een traditionele markt met groenten en fruit. We gaan eerst even een broodje eten en beginnen dan op de souvenirmarkt. Nou, daar kijk je je ogen uit! Wat een kleuren, wat een zooi en wat een leuke dingen! Walhalla voor de shopper! Buit van de markt: 4 kettinkjes, 4 armbandjes en 1 paar oorbellen! Maar niet allemaal voor mezelf hoor

.... En een kettingen, zo kleurrijk en vaak gemaakt van natuurlijke materialen zoals eikeltjes, kurk, pitten, nootjes, heel leuk maar niet voor mij om te dragen. We lopen hier wel even een poosje rond en gaan dan naar de traditionele markt. Maar hier is het helaas zo druk dat we maar een klein rondje maken. Zelfs fotograferen lukt bijna niet vanwege de hoeveelheid mensen. We besluiten dan ook maar langzaam richting hotel te lopen om daar nog ff te relaxen voor het avondeten en een reisverslagen te maken. Onderweg koop ik bij een juwelier nog een hele mooie ketting en eten we nog een churro. Weet je nog Pa en Ma, de churro's van vroeger in Spanje? Nou, die zijn hier dus ook tegenwoordig kan je er sausjes op doen. Met chocolade zijn ze erg lekker, was even een momentje nostalgie.

En nu zit ik dus in bed, tegen Paul aangekropen een stukje te schrijven. Mijn neus is bevroren, ik heb een t-shirt aan met lange mouwen, een vest, een trui van Paul en lange sokken. En dan nog onder een laken, een deken en een sprei want het is echt fris hoor. Ik hoorde net dat de gevoelstemperatuur in Nederland -15 is dus ik zal niet al teveel klagen maar wij zijn natuurlijk niet echt gekleed op kou. Maar, morgen gaan we weer naar de 31 graden, lekker weer opwarmen.

Ik zeg, over en sluiten, verslagje van de avond schrijf ik er morgen nog even bij!

Hasta lluego!

Regen, regen, en nog eens regen

Vanaf gisteravond heeft het geregend, geregend? Gestort! Met bakken kwam het uit de lucht en onweer erbij ook. En nu is het ochtend en vragen we ons af of we naar de watervallen van Aqua Azulkunnen gaan die op het programma staan of misschien is de weg daar wel weggespoeld.Als we het hotel uitkomen gaan we eerst naar de federale politie om te vragen of we er met de bus kunnen komen, zo niet, dan hebben we een aangepast programma. En het blijft ondertussen maar regenen. Nou, wij kennen de buitjes in Nederland wel maar dit..... We hebben even gecheckt bij de Federal politie maar die weten nog niets. Ellen en Jose Luis, de chauffeur, besluiten het even 4 km. aan te zien. Onderweg zien we ondergelopen velden, EEEEnorme plassen op de weg maar ook groot vrachtverkeer en dat biedt perspectief. Als groot vrachtverkeer nl. van de andere kant afkomt dan is de weg waarschijnlijk gewoon begaanbaar.... Maar, als we na een paar minuten alleen maar door enorme plassen hebben gereden en we het water uit de bergen langs de weg zien lopen besluit Ellen dat het mooi geweest is. We zouden die dag nl. 200 km. door de bergen moeten rijden, bochtig en nu dus ook nog eens heel nat. En door al die regen is de kant op aardverschuivingen echt heel groot dus dat risico gaan we niet nemen. Consequentie... 1,5 uur langer in de bus omdat we gaan omrijden en het was al een rit van 6 uur maar nu gaan we tenminste over de tol- en snelweg..

We besluiten om in Villahermosa want daar rijden we naar terug, te stoppen bij de Wallmart en daar spulletjes in te slaan voor de lunch. Op die manier kunnen we in de bus eten en op die manier zo min mogelijk tijd verspillen. We zijn het er allemaal mee eens, we gaan voor de veiligheid! Onderweg stoppen we nog wel een paar keer om te plassen maar er zijn geen lunchgelegenheden dus we doen het op deze manier. We krijgen dus ff een half uurtje bij Wallmarkt en komen terug met lekker fruit, bananen, beleg en wat zoets. Dat komt wel goed met die lunch... Onderweg nog steeds regen, soms een beetje zon, in de bergen zelfs mist en als we uiteindelijk om 16.00 uur aankomen in San Cristóbal is het hier 11 graden!!!!! Ja kijkbuiskindertjes, ook hier is het koud!

Nou, we spreken af met Bea, koffertje beetje uitpakken, korte broek uit, lange broek, sokken, trui en regenjasje aan en dan gaan we de stad in. Heel gezellig, koloniaals, veel leuke winkeltjes die amber verkopen. Deze streek staat heel erg bekend om amber. San Cristóbal wordt beschouwd als de amberhoofdstad van Mexico en is, samen met de Dominicaanse Republiek, de enige plaats in Latijns Amerika waar het gewonnen wordt. We gaan voor het eten even borrelen (de obers lopen hier binnen met hun winterjassen aan!), daarna nog een beetje shoppen en gaan dan eten in La Paloma, een aanradertje weer van Ellen. Heerlijk!!! En leuk is, er kwam nog een feestelijke en kleurrijke optocht voorbij. Ik zal van de week proberen een paar filmpjes op de site te zetten. Na al dat leuks gaan we weer richting hotel, het is koud en zal vannacht nog kouder worden. Nog even heel heet douchen en dan snel onder de dekens!

Buenos noches!

Olmeken en Azteken

Vandaag rijden we van Villahermosa naar Palenque maar niet voordat we het La Venta park bezocht hebben. In dit park zijn de basalten koppen van de Olmeken te vinden. Gelukkig is het maar 10 minuutjes rijden dus even geen begin van de dag met uren rijden. Het park is een combinatie van flora en fauna. Niet alleen staan hier de (niet altijd originele) Olmekenkoppen maar er is ook een kleine dierentuin. In deze dierentuin zijn de dieren te vinden die de Meso-Amerikanen vertegenwoordigen zoals de jaguar (zeer belangrijk in de geschiedenis), vogels, schildpadden, krokodillen etc. De nederzetting bij La Venta was het centrum van de Olmeekse cultuur. In de jaren 50 werden de schatten bedreigd door de ontdekking van olie in de buurt. De dichter en antropoloog Carlos Pellicer organiseerde een redding en bracht het openluchtmuseum naar de oever van een meer, de Laguna de las Ilusiones. Hier staan 33 objecten, waaronder dus de koppen, altaren etc.

De Olmeken zijn een tikje mysterieus en worden de cultura madre (moedercultuur) genoemd van de Meso-Amerikaanse volkeren. Ze vestigden zich 1200 voor Chr. in de Golfkust. Pas in 1998 werd door studie bekend dat dit volk ouder was dan de Mayas. Olmeken komt van het woord Oele en dat betekent rubber, hier werd nl. veel rubber geoogst en dat rubber werd met andere volken geruild voor andere goederen. Van 1000 tot 400 voor Chr. was de nederzetting bij La Venta het centrum van de Olmeekse cultuur. De grote hoofden waar deze streek om bekend staat zijn gemaakt van basalt. De monolieten van basalt werden 400 km verderop werd gehaald, men is er nog niet achter hoe de bevolking deze enorme monolieten vervoerd heeft. Het schijnt zelfs dat er op National Geografic een man is die er achter probeert te komen met zijn programma. Hij heeft al 3 pogingen gewaagd maar het is nog niet gelukt. De kleinste kop in La Venta is 1.30 mtr. en weegt 6 ton, de grootste is 3.40 mtr. en weegt 50 ton. De koppen vertonen dikke lippen en een brede neus, dit wordt ook wel een Feline-achtig uiterlijk (katachtig) genoemd, waardoor ze de indruk wilden wekken afkomstig te zijn van een jaguar. De ogen zijn amandelvormig, de huidige zienswijze is dat de oorspronkelijke voorouders uit Azië overgekomen zijn via de Beringstraat. De grootste kop is toch wel heel indrukwekkend om te zien hoor, wat een ding! Maar het is sowieso een leuk park, aangenaam vertoeven onder de bladeren want het is in de vroege ochtend al behoorlijk warm en plakkerig. Na zo'n 1,5 uur kruipen we weer op de achterbank van de bus en laten we ons rijden naar Palenque, hier zullen we lunchen en daarna de Mayavindplaats gaan bezichtigen.

Palenque, in de jungle belangrijkste archeologische plaats. De Mayas leefden hier van 100 voor Chr. tot 900 na Chr. Ze zijn op een mysterieuze wijze in 900 na Chr. vertrokken. De stad raakte in de 10^e eeuw interval waarna het door het oprukkende oerwoud werd overwoekerd. Het op een verhoogd platform gebouwde is een doolhofachtig complex. Het heeft een vier verdiepingen tellende toren die waarschijnlijk als observatorium of uitkijktoren diende. Om het paleis heen staan tempels waar de doden werden begraven. Deze doden waren (natuurlijk) geen gewone burgers maar koningen. De T-vorm die in de muren nog zichtbaar is staat voor de windgod. Je vind hier ook nog de originele kleuren terug die gebruikt werden en zelfs nog muurschilderingen/tekeningen. Het is hier werkelijk schitterend, zodra je door de ingang naar binnenloopt valt je mond open. Enorme gebouwen, prachtig groen, fantastisch. We gaan hier zo'n 2,5 uur rondlopen dus krijgen we best een goede indruk van wat hier allemaal staat. Van een straatverkoper kopen we de lokale specialiteit, een Azteekse kalender, handgemaakt op een zeemleren lap. Heel mooi, zie het als een bewerkte lap van ± 50x50 cm. waar we nog een mooie lijst voor moeten gaan vinden.

Dat was weer een mooie en educatieve dag. We zitten in een leuk hotel in een beetje tropische sfeer en waar allerlei Mayaschilderijen hangen en mooie muurschilderingen. We spreken met z'n allen af 's avonds te eten in het restaurant van het hotel omdat er in het centrum eigenlijk niets te doen is. Het wordt een gezellige avond!

Besos

Begraafplaats en bootje varen

Vandaag lekker uitslapen..... NOT! Gewoon weer 6.30 uur het wekkertje. Douchen, spullen pakken, koffer op de gang zetten, ontbijten en de spullen ophalen uit de kamer. We beginnen de dag met een bezoekje aan een begraafplaats. Onze gids Ellen heeft gevraagd wie er naartoe wil, zij vind het altijd erg leuk en bijna iedereen reageert enthousiast. We gaan dus de begraafplaats van Alvarado bezoeken. De begraafplaatsen hier zijn volop gedecoreerd met fel gekleurde bloemen, veel Jezusfiguren, niet te vergeten de Maagd van Guadalupe en veel familiegraven. Ook vind je hier veel huisjes waar 1 of meerdere personen in liggen en die vaak volstaan met allerlei figuurtjes, wierook en allerlei, in onze ogen, prullaria. We blijven een klein kwartiertje en vervolgen dan onze weg naar San Andrés Tuxla, hier gaan we een sigarenfabriek bezoeken.

Onderweg naar San Andrés komen we terecht in een schitterende omgeving. Ananassen groeien hier, suikerriet, bananen, papaja's, sinasappelen, heel veel dus. Ook wordt deze omgeving wel het Zwitserland van Mexico genoemd vanwege zijn enorme groene bergen, dit heet de deelstaat Tabasco. Tabasco ja van die hele hete saus, nee, die komt niet uit Mexico! Echt waar? Echt waar! Deze saus komt nl. uit de USA!! Even een leermomentje voor jullie.....maar de deelstaat Tabasco, een plaatje om doorheen te rijden! We komen aan in San Andrés en kunnen de fabriek, de Santa Clara fabriek, in. Hier worden enorm hoeveelheden sigaren gedraaid per dag. De mensen hier hebben een basissalaris en hoe meer sigaren ze draaien, des te meer commissie. Jullie snappen natuurlijk wel dat het tempo hier hoog ligt! Een bijzonderheid trouwens want de Mexicanen komen erg lui over... misschien een vooroordeel maar het valt wel op. We maken wat foto's en videobeelden en bekijken op ons gemak hoe de sigaren gedraaid worden. Je hebt dunne, dikke, mooie, lelijke, met chocolade of vanillesmaak, echt van alles dus. In een andere ruimte doen ze er de bandje om die hier ook gemaakt worden. Ze hadden zelfs een eigen timmerfabriek voor de doosjes maar die is verhuist naar een paar kilometer verderop. Het is leuk hier even rond te snuffelen en Paul koopt nog 2 doosjes sigaren, niet heel goedkoop maar wel gewoon leuk natuurlijk.

OK, we gaan weer door. Nu op weg naar het meer van Catemaco. Hier gaan we eerst even ons eten voor de lunch bestellen, dan een rondje varen en dan lekker lunchen. Even over het eten gesproken, je ziet hier dus helemaal geen taco's, tortilla's en guacamole zoals wij dat kennen he! Een taco is hier een gevulde tortilla en niet die onmogelijk eetbare dingen die wij kennen. Je kent dat wel van die schelpen die je in de oven mikt, dan een vracht gehakt, groenten en saus ertussen legt en die dan bij de 1^e hap in z'n geheel uit elkaar valt waardoor alles dan op 1 grote hoop op je bord ligt en je dus met mes en vork verder eet. Nee, dat kennen ze hier dus niet! Het ontbijt bestaat hier uit warm eten, ja echt waar... Bruine bonendip, een kipprutje, een rundvleesprutje, tortilla's, ei en wat salade en fruit. O ja, yoghurt ook. Maar brood met kaas, no no no.... Dus iedere ochtend warm eten, 's middags warm eten (heeeel soms een broodje) en 's avonds warm eten. Het is maar goed dat we veel lopen want je zou toch een paar kilo zwaarder terugkomen zo. De nodige biertjes erbij 's middags en 's avonds, nou ja je kent het wel... Maar, wel of geen zin in warm eten, het is heel erg lekker! Heerlijke smaken, lekker pittig, simpel, gewoon lekker, wij vermaken ons prima met het eten. Nou, dat was even iets over het eten. Mexicanen zijn dol op eten. Als ze 's ochtends opstaan ontbijten ze niet, alleen ff een bak koffie. Dan gaan ze naar hun werk waar ze na een uurtje of 2 uitgebreid gaan ontbijten in de baas z'n tijd. In de middag wordt er dan uitgebreid geluncht (ook in de baas z'n tijd) en dan gaan ze weer aan het werk. 's Avonds wordt er pas tussen 21.00 en 22.00 uur gedineerd....

Goed, Cuatamaco.... Cuatamaco is een vulkanisch meer waar witte reigers, aalscholvers en vele andere vogelsoorten voorkomen. In het meer liggen diverse eilandjes en op 1 van die eilandjes zitten ook apen. Deze apen zijn ooit op het eiland gezet en worden nu gevoed door de toeristen waardoor ze te zwaar zijn en jongen bij het leven dus het is een drukbevolkt eiland. Het meer is niet heel spectaculair maar wel een hele mooi omgeving. Het is ook wel ff lekker, het is 31,5 graden dus even een lekker windje pakken op het meer is heerlijk! We varen om wat eilandjes met de vogels en apen en keren langzaam terug, en uurtje was het maar wel de moeite waard. Nu weer lekker lunchen! Na een uurtje pakken we onze biezen weer en gaan richting Villahermosa. Nog zo'n 4 uurtjes rijden en dat doen we met 1 plaspauze. We hopen rond 18.30 uur aan te komen. Dat is uiteindelijk ook gelukt en nadat we ons even opgefrist hebben en weer wat uit de koffers gevist hebben, lopen we lekker de winkelstraat in. Leuke winkeltjes en 2 gigantische stoffenzaken, daar moet natuurlijk even gekeken worden. Met mijn 1^e aankoop loop ik 20 minuten later weer naar buiten, een heel mooi stofje! We gaan even geld pinnen want dat kan de komende 2 dagen niet, nog een klein beetje shoppen en dan eten, dat gebeurt pas om 21.15 uur waardoor ik waarschijnlijk weer geen tijd heb voor een reisverslag. Na het eten lopen we terug en als Paul gaat slapen ga ik nog een rondje typen, om 23.30 uur vind ik het welletjes geweest, morgen weer een nieuwe (vroege) dag....

Een dagje Puebla

Om 6.30 uur gaat de wekker weer en kort daarop volgt de wake-upcall. En dat betekent, verkassen!!! Vandaag van Mexico City naar Veracruz. Een rit van 6 uur maar wel met onderbrekingen, we krijgen 2 plas/koffiepauzes en zullen in de ochtend stoppen in de plaats Puebla.

Puebla wordt ook wel Puebla de los Angeles genoemd (stadje van de engelen) en werd gesticht in 1532. Het is de 3 na grootste stad van Mexico. De stad is nieuw gebouwd door Spaanse kolonisten en dus niet gerenoveerd. De stad staat vooral bekend om zijn tegeltjes die gemaakt zijn van Talavera aardewerk. Talavera aardewerk is een mengeling van Spaans, Arbaisch, Italiaans en Chinees aardewerk. Op het moment dat we aankomen is er een marathon gaande en dat betekent dat het wel ff duurt voordat we de stad in kunnen. Als we dar uiteindelijk aankomen zien we dat de finish op de Zoccolo is. We maken een gezamenlijk rondje en Ellen brengt ons naar de Santa Domingo kerk waar de Rosariokapel in gevestigd is. De kapel is geheel gedecoreerd met bladgoud. Het blijft indrukwekkend om zo'n kerk te bezoeken, bijna altijd is er ook een mis gaande als wij er zijn, heel mooi!

Na het bezoek aan de kerk gaan we een rondje maken door de straten van Puebla. De huizen zien er geweldig uit, het is een mengeling van fel gekleurde huizen, sobere kleuren met prachtig smeedwerk en de tegelhuizen. Na het gezamenlijk rondje spreken we een tijd af en zijn daarna vrij om lekker de omgeving te gaan verkennen. We beginnen in de kunstenaarsbuurt. Daar staat een mooi beeld en zijn er kleine ateliers gevestigd waar de mooiste kunst gemaakt wordt, voornamelijk schilderijen. We kunnen gewoon fotograferen, het ziet er allemaal heel lieflijk uit. Een mevrouw maakt ons er op attent dat er snel gedanst gaat worden op het plein door jonge meisjes, ik versta 5 minuten maar als er na 15 minuten nog niets is gebeurd, stappen we weer op. We lopen door de winkelstraatjes, eten een broodje bij Italian Coffee Company en struinen nog wat rond. Op de afgesproken tijd verzamelen we ons weer om nog 4 uur te gaan rijden. Nog wat pauzes tussendoor en dan hopen we voor het licht in Veracruz aan te komen.

Als we dan ook in Veracruz aankomen zitten we weer in een geheel nieuwe omgeving. Veracruz is een havenstad en ons hotel staat tegenover het strand. Helaas hebben we geen tijd om een duikkie te nemen want we hebben een strak schema. Ook een zwembad is hier aanwezig en zou best lekker zijn want het is hier 28 graden en afkoelen doet het niet, ook 's nachts niet. We checken in, pakken weer wat spulletjes uit de koffer en gaan naar beneden. Omdat het hotel wel een eindje buiten de stad staat brengt de chauffeur ons naar de stad en gaat Ellen met ons uit eten. We komen terecht op de Zoccolo waar al wat Kerstkraampjes staan en er op een podium gedanst wordt. Ellen legt ons tussendoor in de bus veel uit over het eten en neemt samen met ons de menukaart door. Uiteindelijk besluiten Paul en ik als voorafje de empanadas te nemen en als hoofdmaaltijd, rundvlees met tortillas. De empanadas zijn eigenlijk al een hoofdgerecht op zich dus mijn rundvlees komt niet op. Wel zonde maar ik krijg het echt niet meer op, nokkienokkievol.... Na het eten gaan wij samen met Bea nog een rondje maken door de straatjes en pakken een taxi terug naar het hotel. Het was weer een lange, vermoeiende dag en we maken het niet te laat. Iedere dag worden we om 6.,30 uur gewekt, zitten rond 7.00 uur aan het ontbijt en vertrekken om 8.00 uur. Het wordt nog 1 keer vroeger en het wordt ook nog een keer later, dus daar kijken we al naar uit. Nu gaan we onze oogjes en snaveltje toe doen en lekker slapen.....

Meggiko

Onze reis begon met een mazzeltje. Na de check-in aangekomen bij de gate werd er omgeroepen dat er nog plaatsen beschikbaar waren in de business-class. Wij hadden al een upgrade naar economy-plus maar dit was natuurlijk helemaal leuk. Het geld van de upgrade kregen we terug en zo nestelden we ons voor EUR792,= voor 2 personen in de comfortabele stoelen van de business-class. Als je bedenkt dat dit normaal $3000,= pp kost dan was dit echt een koopje. Helaas is het eten van United dan weer niet geweldig maar wie kon vooraf bedenken dat we heerlijk plat achterover een tukje lagen te doen terwijl we eigenlijk 15cm. meer beenruimte hadden gereserveerd.

De vlucht vertrok een half uurtje later en we kwamen tegen 3-en aan in Washington. Zelfs hier door de douane, de koffer ophalen en weer afleveren ging snel, ze leren het nog wel die Amerikanen. Op het moment dat ik dit schrijf zitten we bij de gate in afwachting van het vliegtuig naar Mexico. We moeten een klein uurtje wachten voordat we naar binnen kunnen en dan nog een half uurtje voordat we echt vertrekken. Op Schiphol hebben we intussen kennis gemaakt met de groep op 1 na, die hebben we nog niet kunnen spotten. De rest was een kwestie van blauwe Fox-labeltjes kijken die aan de handbagage vastgemaakt was. Twee dames vd groep had ik al 'ontmoet' op het forum van Fox dus elkaar in het echt zien was wel leuk. En ik moet zeggen, volgens mij ben IK de jongste!!!! Of die alleengaande mevrouw moet nog jonger zijn maar daar zullen we over een uurtje of 5 achterkomen.

Vooralsnog alles OK dus. Over en sluiten....

Dag 2

Laten we beginnen te zeggen dat de alleengaande mevrouw 55+ is en ik daarmee officieel de jongste ben! Yeahhhhh.... Onze groep bestaat uit Paul en Anke uit Oostvoorne, Jan en Guurtje uit Maasluis (broer van Anke), Bea uit Leiden en vriendinnen Meia en Ineke uit Tilburg. Zo, dit even voor de statistieken.

Nadat we gisteren ingecheckt waren hebben we onze koffer een beetje uitgepakt, gedoucht en naar bed gegaan, het was intussen 12.00 uur geworden dus zin om te slapen hadden we wel. Om 4.30 uur werd ik wakker en heb daarna eigenlijk niet meer echt slapen, een beetje tussen dommelen en slapen in. Helaas moesten we al weer vroeg uit de veren want onze gids Ellen vond het beter om maar gelijk van kiet te gaan en ons aan te passen aan het nieuwe ritme. Om 6.30 uur zijn we opgestaan en na een doucheje eerst richting supermarkt om water in te slaan en daarna aan te schuiven in de ontbijtzaal. Het ontbijtbuffet is apart, zal ik dat zeggen?! Een soort chili-con-carne, schapenvlees, een prutje met courgette en nog wat meer dingetjes. Het is even wennen als je een meisje bent van een boterham met kaas. Ik lust graag buitenlands eten maar op mijn nuchtere maag moet ik even wennen.

Na het ontbijt spullen pakken en de bus in. We rijden langzaam door het centrum naar de Zócalo, het centrale plein in Mexico City (iedere stad heeft trouwens een Zócalo) hier hebben we een goed uitzicht op de grote kathedraal Metropolitana en zien we hoe het leven langzaam op gang komt in de stad. We maken wat foto's en lopen langzaam naar een archeologische vindplaats van de heilige Azteekse stad. Vanaf deze plaats lopen we naar het Palacio National om daar de muurschilderingen van Diego Riveira te bezichtigen. We moeten best lang in de rij staan maar uiteindelijk is het wel de moeite waard. De muurschilderingen zijn gemaakt in 1929-1935 en vertellen in panoramastijl de geschiedenis van Mexico. De schilderingen zijn echt prachtig, schitterende kleuren en fantastisch onderhouden. Ik zal er een paar foto's van op de website zetten.

Na dit leuke uitstapje gaan we even koffiedrinken en een plaspauze houden. Zo leren we tenminste onze medereizigers ook een beetje kennen. Na een half uur/drie kwartier vertrekken we via het historische centrum weer naar de bus. We gaan naar de mooiste kerk van Mexico, de basiliek van Guadelupe, drukst bezochte kerk van heel Amerika. Volgens de legende verscheen hier een Maria met bruine huid in 1531, wat natuurlijk heel bijzonder was en werd daarom gelijk inde harten opgenomen van de Mexicanen. Na haar 4^e verschijning is daarom een kapel gebouwd, Capilla del Pocito. De basiliek van Guadelupe is is in het begin van de 18^e eeuw gebouwd.

Deze lange dag eindigt in Teotihuacán. Deze fantastische bouwwerken dateren van voor de jaartelling tot 650 na Christus. Hier huisvestten eens 125.00 mensen en besloeg 20m2 km. De Azteken dachten dat dit kolossale stedelijk centrum gebouwd was door de goden (lang verhaal). Meer weet men er eigenlijk niet over te vertellen. Oorsprong, levenswijze en ondergang blijven een raadsel. Het hele zooitje heeft 1000 jaar onder de grond verborgen gelegen, dit kwam eigenlijk gewoon door de tijd (aarde en begroeiing). In 1998 vonden archeologen in de Maanpyramide menselijke resten en offers.

Nou, niet slecht he voor een 1e verslag?! Vandaag gaan we 6 uur rijden met 2 tussenstops dus dat wordt weer ff knallen. Ik g nu proberen nog een uurtje te slapen want over een uurtje gaat de wekker..... Ik hou jullie op de hoogte!

Besos

Jammer dat......

* De hotels in Las Vegas zo megagroot zijn dat je er ongeveer 1 per dag kan bekijken

* De dames in de USA denken dat als je je bovenbenen in een spijkerbroek kan krijgen je dan maat 38 hebt. Ze vergeten helaas dat er ook nog 25 kilo buik in moet

* Je niet een hele dag met een dolfijn mag kroelen

* Ed Hardy geen damesschoenen maat 41 maakt

* de jongens van Miami Ink er niet waren...

* er een hork van een kerel in diezelfde zaak stond waardoor ik ineens stukken minder enthousiast was

* dat mijn uitgekozen tattoos $400,= per stuk kosten (en ik heb er 2)

* er helaas deze vakantie dus niet getatoeëerd gaat worden

* er niet meer uren in een dag zitten, we hebben nog zoveel te zien

* je bij het zien van suikerzakjes beseft dat Peter er niet meer is

* je maar 23 kilo aan bagage mee mag nemen

* je niet eens een liter aftersun in je handbagage mag hebben, we dat natuuuuuuuurlijk ook wel weten want je mag alleen maar tot 100 ml. aan vloeistoffen in je handbagage meenemen

* we dus tot 2x toe de aftersun moesten inleveren

* we in Disneyland doodgegooid werden met Disneyspullen en niet zeker wisten of nichtje Noor Mickey en Minnie leuk vindt

* we nu stad en land af hebben gelopen om een shirtje te kopen omdat ze die dus wel heel leuk vindt

* en met lege handen staan omdat ze nergens meer te vinden zijn

* soms het eten zo lekker is dat we wel een koe willen zijn, dan heb je in ieder geval 7 magen

* er thuis ook een weegschaal staat en het erg verleidelijk is om daar na de vakantie niet op te gaan staan

* dat wel zal moeten want iedere extra kilo moet aan de narcotiseur doorgegeven worden (ivm mijn as. enkeloperatie)

* de meeste Amerikaanse stewardessen echt enorme zuurpruimen zijn

* we niet eerder wisten van de premiumeconomie stoelen maar we wel blij zijn dat we het nu weten want nu vliegen we heerlijk comfortabel naar Amsterdam

* ik toch weer eens een slaap T-shirt ben vergeten, dit keer mijn ontzettend leuke Tweety-shirt

* T-shirts van +/- 13 jaar oud zo lekker zitten en ik nu dus enorm baal dat ie weer tussen de lakens terecht gekomen is en dit niet gezien heb met inpakken

* batterijen van fototoestellen zo snel leeg zijn

* zeker als je meer filmt dan foto's neemt, he Paul?!

* we niet sporten, en er zo ontzettend veel gave sneakers te koop zijn

* we zulke lange dagen dat je 's avonds eigenlijk geen tijd/zin meer hebt voor je reisverslag

* je dan in het vliegtuig moet verzinnen wat je de afgelopen 6 dagen gedaan hebt

* de WiFi in Washington zo stronttraag is, ben uren bezig met het erop knallen van 2 reisverslagen en wat foto's maar we houden de moed erin!!!

* wij dus weer niet zoveel tijd hebben en er in de musea in Washington zo enorm veel te zien is

* het niet echt lukt om echt lekker te slapen in het vliegtuig

* ik toch altijd maagzuur krijg van het vliegtuigeten

* m'n inlegzooltjes na 3 weken een soort 'ouwe hoefgeur' krijgen, nu moet ik weer wachten totdat ze gelucht zijn en dat kan wel eventjes gaan duren

* onze Amerikaanse TomTom wel Nederlands spreekt maar geen Engels.. East is ee-ast, sr (state road) is senior, south is soet enzovoorts.....

* m'n pagina vol is, 2 pagina's 'jammer dat' is wel een beetje veel! Ik zeg zoals de Amerikanen 'Have a good one'', tot het volgende reisverslag......

Final day

Dag 22

Laatste dag!! Drie weken verder en zo'n 3500 foto's denk ik... Wat een leuke tijd hebben we gehad! Ontzettend veel verschillende dingen gezien en gedaan, voor ons gevoel zijn we al maanden op pad. En vandaag willen we ook nog even op pad. We hebben nog ene paar uurtjes voordat het vliegtuig vertrekt dus willen we nog wat van het Natural Historic Museum zien en de Imax film die daar draait; Galapagos. Als die afgelopen is moeten we weer richting hotel want we worden om 13.30 uur opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Veel musea zijn trouwens gratis in Washington. Heel goed natuurlijk omdat de musea zo voor iedereen toegankelijk blijven. We nemen de shuttle weer naar het station en een half uur later staan we op het zo bekende stuk met de diverse musea. Snel lopen we naar het Natural Historic en kopen gelijk de kaartjes voor het Imax. Deze film wilden we gisteren eigenlijk al zien maar hij draait maar tot 1.30 uur. We hebben nog even wat tijd om rond te kijken en dan is het tijd voor het Imax. Galapagos is een mooie documentaire over de Galapagos (duh...) Je krijgt een kijkje boven water, onder water en onder de grond, heel fascinerend. Ik wil heel graag de reis nar Peru en Galapagos maken, we zijn nu nog meer geïnspireerd.

Na de film van 3 kwartier gaan we weer terug naar Alexandria. In het hotel gaan we ons nog even omkleden. Helaas moeten we 3 uur van tevoren op het vliegveld aanwezig zijn maar dat geeft mij misschien de gelegenheid om mijn reisverslag te completeren want ik loop heel veel achter. Ik doe het graag, een reisverslag schrijven. Voor anderen maar zeker natuurlijk voor onszelf. Het maakt het maken van een fotoboek en filmpje makkelijker en het is leuk om terug te lezen maar het kost zoveel tijd. Iedere ochtend stonden we zo rond 7.30-8.00 uur op en waren dan de hele dag op pad. Dan kwamen we rond 21.00-22,.00 uur terug op de hotelkamer, lekker gegeten en ga dan maar eens op je bed zitten. Binnen 10 minuten vallen je ogen dicht en besef je dat je vanavond weer geen stukje gaat schrijven. Dan maar wat foto's uploaden. Dat betekent eerst door de foto's van 1 of 2 dagen lopen. Apart zetten, resizen, map aanmaken op de site, foto's uploaden, omschrijving erbij zetten en verwerken. Fijn als je een snelle WiFi-verbinding hebt maar niet als je de computer zelf moet aanslingeren. Maar goed, ik klaag niet hoor, volgende vakantie doe ik het gewoon weer!!