Een dagje Mayas kijken staat vandaag op het programma en wat beter is; we mogen een uurtje uitslapen!!!!! Eindelijk ff die wekker op 7.30 uur, heerlijk! Na een best frisse nacht staan we wat uitgeruster op. Even lekker ontbijten en dan gaan we richting de 2 Indianendorpen van vandaag. Hier wonen de originele Mayas nog, die ook nog allemaal in traditionele klederdracht lopen en Tzotzil spreken. Het wordt voor de hobby-fotografen een lastige dag, we gaan heel veel kleuren zien en mooie portretjes alleen..... We mogen bijna geen foto's maken. Indianen denken namelijk dat wanneer je een foto van hen maakt, je een stukje van hun ziel meeneemt en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Maar, daar staat tegenover dat als je een paar peso betaalt, ze het niet zo nauw nemen met hun eigen principes. En wij betalen natuurlijk heel graag voor een paar mooie plaatjes. Daarnaast mag je in de kerken geen foto's nemen en niet van groepjes mannen want dat zouden wel een de dorpsraden kunnen zijn.

Als 1^e bezoeken we het dorp Zinacantán. Hier leven de dorpsbewoners van snijbloemen. Als je in de vallei rijdt zie je dan ook enorm veel bloemenkassen. De bloemenworden geëxporteerd en men gebruikt ze zelf ook heel veel in de kerk. We lopen even door de winkelstraat en gaan dan naar de kerk. Dit is echt fantastisch en zo jammer dat er geen foto's gemaakt mogen worden. De kerk is versierd met bloemen, zoveel, daar is de veiling in Aalsmeer jaloers op. En mijn lievelingsbloem, de gladiool, is hier de bloem van de dood.... Weer wat geleerd.. Maar het is prachtig. Deze Mayas hebben hier ook poppen in de kerk staan die heel mooi zijn aangekleed en die spiegeltjes als medaillon omhebben. Die spiegeltjes zijn bedoeld voor de weerkaatsing van de ziel. Je moet je voorstellen dat de Indianen bidden tegenover zo'n pop en als die pop geen spiegeltjes zou hebben dan zou de pop de 'kwade' gedachten overnemen en nu kaatst die terug. Er wordt ook gepraat tegen de poppen en Ellen kwam een keer in de kerk en toen hadden al die poppen doekjes over de hoofden. Dus Ellen vraagt 'waar is dat voor'? En toen antwoordden de Indianen 'we zijn een verrassing aan het voorbereiden en dat mogen ze nog niet zien'..... Zij geloven dus dat die poppen leven. Maar goed, er zijn mensen in de kerk hevig aan het bidden en dat moet je dus hardop doen, mooi om te horen. Na de kerk gaan we nog even naar een vriendin van Ellen, Juanita. Bij Juanita mag je in het huis kijken, de keuken, wc heel leuk. Maar voordat we bij haar binnen mochten kijken, werden Bea en Paul (andere Paul) als bruid en bruidegom aangekleed uiteraard in plaatselijke klederdracht. Er wonen verschillende mensen in het huisje en de slaapkamers worden gescheiden door een stuk zeil. We mochten ook nog een kijkje in de keuken nemen en werden bijna uitgerookt. Allemaggies hee, ze hadden net ff wat vers hout op de stapel gegooid en waren tortilla's aan het bakken die wij mochten proeven maar het was bijna niet uit te houden daar. Stel je een iglo voor van hout waar een vol vuur in brandt... In de bus na het bezoek rook onze kleding en haar nog steeds naar de rook. In het voorste stuk van het huis weven ze hele mooie dingen en verkopen ze sjaals, andere kleding, doeken etc., allemaal heel kleurrijk. We vinden niet alles mooi voor onszelf maar wel mooi gemaakt. Ik koop 2 leuke sjaaltjes voor 160 peso, dat is ongeveer 8 Euro..

Na dit dorp gaan we naar San Juan Chamula. Dit dorp is heel anders. Hier leven ze van de landbouw maar dit levert lang niet zoveel op als de snijbloemen van het andere dorp. Hier hangt een ander sfeertje en de mensen zijn hier ook anders. In Zinacantán dragen ze voornamelijk paarse klederdracht en in dit dorp blauwe klederdracht. De stoffen worden in beide dorpen zelf geweven en er wordt ook veel gebreid en gehaakt. En omdat dit dorp armer hier zijn ze hier nog traditioneler dan in Zinacantán. Wij vinden de mensen persoonlijk onverzorgder en zelfs een beetje viezer. En er wordt veel meer gebedeld maar de kerk.... De kerk is super! Echt zo bijzonder om mee te maken. Ik ga proberen het te visualiseren voor jullie want ook hier, geen foto's!

Nou, je komt binnen en wat gelijk opvalt is rook, heel veel rook! Rook van wierook en rook van honderden kaarsjes die gebrand worden, Overal staan kaarsjes, langs de kant, tussen de mensen, je moet zelfs uitkijken dat je broekspijpen geen vlam vatten. Dan zit het ook nog eens barstensvol biddende mensen met kinderen en op de vloer liggen allemaal dennennaalden want er staan geen bankjes in de kerk. De mensen willen ook niet op de kale vloer zitten want dat is weer niet goed voor je. Ook in deze kerk bevonden zich sjamanen (kruising tussen een priester en een gebedsgenezer), die het kwaad verdrijven bij verschillende mensen. Het verdrijven van kwaad werd hier met een levende kip en een fles cola gedaan. De kip werd meerdere malen over de persoon gehaald bij wie het kwaad moest verdwijnen. Vervolgens werd de kip boven de brandende kaarsen gehouden en werd het beestje de nek om gedraaid. De cola was als afsluiting om het geheel extra te reinigen. De kip werd na het hele gebeuren wel netjes in de tuin begraven, want opeten kon natuurlijk niet omdat al het kwade nu in de kip zat. Er stonden ook heel veel heiligenbeelden, rechts de vrouwelijke heiligen en links de mannelijke heiligen. Maar het is door de rook echt niet uit te houden hier, je wordt zelfs een beetje high en misselijk van de wierook dus we gaan maar weer naar buiten. Na dit indrukwekkende bezoek kregen we nog wat tijd om te shoppen en hebben toch nog een leuk souvenirtje op de kop getikt.

Na deze uitermate leuke bezoekjes gaan we weer terug naar het hotel en dan begint onze vrije middag. Er zijn 2 markten in San Cristobál. Een echte souvenirmarkt en een traditionele markt met groenten en fruit. We gaan eerst even een broodje eten en beginnen dan op de souvenirmarkt. Nou, daar kijk je je ogen uit! Wat een kleuren, wat een zooi en wat een leuke dingen! Walhalla voor de shopper! Buit van de markt: 4 kettinkjes, 4 armbandjes en 1 paar oorbellen! Maar niet allemaal voor mezelf hoor

.... En een kettingen, zo kleurrijk en vaak gemaakt van natuurlijke materialen zoals eikeltjes, kurk, pitten, nootjes, heel leuk maar niet voor mij om te dragen. We lopen hier wel even een poosje rond en gaan dan naar de traditionele markt. Maar hier is het helaas zo druk dat we maar een klein rondje maken. Zelfs fotograferen lukt bijna niet vanwege de hoeveelheid mensen. We besluiten dan ook maar langzaam richting hotel te lopen om daar nog ff te relaxen voor het avondeten en een reisverslagen te maken. Onderweg koop ik bij een juwelier nog een hele mooie ketting en eten we nog een churro. Weet je nog Pa en Ma, de churro's van vroeger in Spanje? Nou, die zijn hier dus ook tegenwoordig kan je er sausjes op doen. Met chocolade zijn ze erg lekker, was even een momentje nostalgie.

En nu zit ik dus in bed, tegen Paul aangekropen een stukje te schrijven. Mijn neus is bevroren, ik heb een t-shirt aan met lange mouwen, een vest, een trui van Paul en lange sokken. En dan nog onder een laken, een deken en een sprei want het is echt fris hoor. Ik hoorde net dat de gevoelstemperatuur in Nederland -15 is dus ik zal niet al teveel klagen maar wij zijn natuurlijk niet echt gekleed op kou. Maar, morgen gaan we weer naar de 31 graden, lekker weer opwarmen.

Ik zeg, over en sluiten, verslagje van de avond schrijf ik er morgen nog even bij!

Hasta lluego!