Daar heb je Flipper……………….. Flipperdeflapper………….

Het is zover, we gaan zwemmen met wilde dolfijnen! Hoe wild zouden ze zijn, hoe gaat het in z'n werk en hoeveel zouden er zijn? Allemaal vragen vooraf die allemaal beantwoord gaan worden. We moeten al om 7.50 uur in het Dolphin Research Centre zijn en bij de ingang treffen we een leuk Canadees echtpaar. Zij is helemaal wild van dolfijnen en heeft ook al met ze in Mexico gezwommen. In het Centre zelf ontmoeten we een Nederlandse jongen die hier vrijwilligerswerk doet. Hij komt uit Bleiswijk en is een hele gezellige kletser. We doen er alles aan om 'm op de boot te krijgen zodat ie met ons meekan maar hij moet andere dingen doen in het Centre dus helaas. We varen met de boot een stukje de baai in en leggen dan aan, we zien de dolfijnen al om ons heen zwemmen. Het zijn volgens onze begeleider Phil allemaal mannetjes die een soort rollenspel aan het uitvoeren zijn. De mannetjes, tieners in dit geval, hebben niet veel te doen. Ze zijn te jong om te paren en dus bereiden ze zich via dit rollenspel voor op de toekomst. Er is 1 dolfijn de Sjaak, zoals dat vroeger op school ook vaak ging. Hij wordt gepest en belaagd door de anderen zodat hij uiteindelijk onderaan de rangorde komt. Klinkt zielig maar zo gaat dat in een dolfijnenleven. We zijn in het Centre al in ons wetsuit gehesen dus we hoeven nu alleen maar onze flippers aan te doen en het masker/snorkel op te doen. Heel langzaam en vooral een beetje stil laten we ons in het water glijden. De dolfijnen blijven nog steeds om ons heen zwemmen en er is zelfs een nieuwe groep bijgekomen, 3 moeders met kalfjes. Ze zijn nog wel op een niet tastbare afstand maar als we onze oren onder water houden horen we het gepiep, geklik en ander geluid dat ze maken, echt heel bijzonder. Nu is het afwachten totdat ze dichterbij komen en het enige wat we daarvoor kunnen doen om dat te bereiken is hele hoge geluiden maken, lachen of zingen. Je moet je dus voorstellen dat we met zo'n mannetje of 10 in het water liggen en Kerstliedjes zingen, zelfs Happy Birthday omdat er 1 van ons jarig is, we jodelen want daar houden dolfijnen heeeel erg van en we vertellen slappe moppen zodat er lekker gelachen kan worden. En uiteindelijk komen de dolfijnen langzamer dichterbij. Wel blijkt na 40 minuten in het water dat ze niet dichtbij genoeg komen en gaan we het water uit om op te warmen, een muffin te eten en ff bij te komen. En dan zwemmen ze ineens naast de boot! We varen iets verder naar de kust om daar voor anker te gaan en proberen het opnieuw. We maken veel geluid, misschien wel teveel want ze gaan eerder van ons af dan dat ze dichterbij komen. We dobberen nog wat rond en net als we besluiten om weer de boot op te gaan komen ze eraan! Steeds dichterbij en dichterbij en dan ineens zwemmen ze onder ons! Het is hier maar 2 mtr. diep dus ze zijn goed te zien. Helaas voor mij ben ik hier ook net op het juiste moment op de verkeerde plaats en zie ik ze niet onder water maar wel een meter voor me boven water, grandioos!!! Wat een mooi gezicht en ze blijven zelfs redelijk lang bij ons en komen nog een keer terug, voor de echte liefhebber helemaal geweldig en er zijn er 2 bij die helemaal stralen; de Canadese mevrouw en de jarige mevrouw die dit van haar familie cadeau heeft gekregen. Nu willen we ze ook aanraken ook wat hier niet gaat lukken want ten eerste is het verboden en ten tweede zeer onwaarschijnlijk dat het kan. Maar wie weet ooit op een volgende vakantie, misschien in Amerika? Maar voor nu was dit een hele bijzondere ervaring, heel gaaf om mee te maken! Drie en een half uur later zijn we weer terug bij de camper en rijden op ons gemak richting Freemantle, de uitvalsbasis voor onze excursie naar Rottnest. We hebben lekker de tijd dus nu eens geen gejakker om op tijd op een camping te komen. We hebben zelfs tijd om boodschappen te halen en komen lekker vroeg op de camping zodat we rustig kunnen eten en ons voorbereiden op morgen.

Super, geweldig, fantastisch.....

... dat zijn toch wel woorden die ik vaak gebruik bedacht ik me vanmiddag in de camper. Maar ik heb eigenlijk geen andere woorden die kunnen verwoorden wat we hier meemaken en hoe we de dingen zien. Neem het me dus niet kwalijk als ik in herhaling val met mijn termen...

Donderdagochtend, na douchen, ontbijten en nadat we de spullen weer in de camper gegooid hebben en de excursies definitief gemaakt hebben, gaan we op weg naar de camping in Margret River om de stokken op te halen. Gelukkig stond dit rondje toch nog op ons lijstje dus het is geen straf om terug te rijden. We kiezen dit keer voor de meest toeristische route en dat wordt me toch een leuke dag! (ik heb voorspellende gaven)...

We kiezen vandaag voor de toeristische route daar naartoe ipv de Highway. En bij het eerste de beste strand dat we tegenkomen stappen we uit. Super, geweldig, fantastisch J .... wat een strand, mijlen ver, turquoise water en zo weinig mensen. We zien wel aardig wat surfers maar niet echt in eht water, ze komen er bijna allemaal net uit. Dan rijden we verder en gaan bij Mozes Rock weer van de weg af. Volgens de kaart zijn hier ook nog strandjes en ik wil ze allemaal zien vandaag. Liefst ook nog zwemmen en een beetje zonnen maar zo 's ochtend is het toch nog wel wat fris. Als we echter een T-splitsing aankomen waar alleen 4-wheeldrives kunnen komen besluiten we toch (wel een beetje dom) om toch ook zo'n weg op te draaien. Als gauw blijkt dat dit niet geschikt is voor een camper maar als we dan ineens een kangoeroe voor ons zien verschijnen in de duinen blijven we toch even staan. Foto's maken, foto's maken, gauw voordat ie weer weg is. En als ie weg is keren wij de bus en rijden langzaam terug naar de T-splitsing. Intussen hebben we meerdere kangoeroes in de duinen gespot en nu zijn we helemaal in de mood. We gooien de camper langs de weg en heel stilletjes lopen wij het duingebied in, camera's bij de hand natuurlijk. En hoewel de kangoeroes ons overduidelijk in de smiezen hebben kunnen we toch nog wat leuke foto's maken. Als we de duinen weer uitlopen staat er nog ineens 1 voor onze snufferd, beter dan dit kan bijna niet, deze kangoeroe-addicts zijn heel tevreden!!!!

Net voor het Margret River gebied bezoeken we onze eerste winerie, het is rond 11.00 uur dus het kan wel. We kiezen voor Gralyn Estate omdat zij ook port hebben om te proeven. Het estate is werkelijk schitterend, super mooi verzorgd, duizenden wijnranken en dit keer staan er ook bordjes voor met de druivensoorten. Binnen ziet het er ook ontzettend mooi uit. We krijgen vreselijk lekkere wijnen en port voorgeschoteld en staan daarna in twijfel welke we nou gaan kopen. Prijzen variëren tussen de AUS$18 en AUS$70. Gelukkig verschepen ze ook naar het buitenland dus wie weet komt daar nog wel eens een doosje vandaan, we kopen uiteindelijk de roze port, heel bijzonder! We vragen aan de man of hij nog een leuk lunchtentje weet en hij verwijst ons naar zijn buren, bij Cullen's schijn je lekker ongedwongen te kunnen eten. Ook hier weer een schitterend etablissement, ik heb er geen ander woord voor. Prachtig aangelegde wijngaarden, een leuk proefbar en een gezellig restaurant met uitzicht op de wijngaarden. Worden jullie al jaloers? Zal ik dan ook vertellen dat we niet buiten gaan zitten omdat er teveel vliegen zijn? Nou, dat maakt het toch iets minder om jaloers op te zijn he?! We kiezen voor een samengestelde lunchschotel en wat zitten we even later te genieten! Alles zelfgemaakt hier, van de pickles tot aan de tomatenjam, het water loopt me weer in de mond...

Na de lunch staat er nog 1 zaak hier in het gebied op mijn lijstje en dat is Olio E Bello, een zaak waar ze olijfolie maken en waar je het kan proeven. Op het stuk land waar we arriveren staat het inderdaad vol met olijfbomen, ze maken het dus inderdaad zelf. Als we de winkel inkomen zie ik al gelijk allerlei proeverijtjes staan, oliën, vijgenpasta met mandarijn, groene olijvencrème, harissa (heet!!!!!!!!!! zijn Paul z'n woorden...) en nog meer kleine hapjes, echt te lekker allemaal. We hoorden trouwens nog van een serveerster uit Culen's dat ze hier overheerlijke taart verkopen.. Na wat olijfolie geproefd te hebben nemen we 3 flesjes mee, 1x Kalamata-olie en 2 flesjes olijfolie met Parmezaanse kaassmaak, je weet niet wat je proeft!!!! Ook kopen we 2 stukken taart met rozemarijn/limoensmaak en man, wat was die taart lekker! De structuur van een carrotcake, nootjes er in, beetje grof, een coulis van bramen/olijfolie.. Echt fant........ Jullie raden het al?

Aangekomen op onze 'oude' camping staan de stokken al op ons te wachten, gelukkig. Niet alleen was dit de rit zeer waard, we waren gewoon ff toe aan een dagje relaxen. Gewoon lekker doen, af en toe uitstappen om mooie foto's te maken, helemaal gezellig. Op ons gemakje rijden we naar Bunburry waar we nog even een camping moeten regelen. Morgen zwemmen met de dolfijnen, hoe zou dat zijn?

Niet veel bijzonders..

Dinsdag 1 december is het alweer, bijna 2,5 week onderweg en dus zit er bijna 50% van de vakantie op. Vandaag was letterlijk en figuurlijk geen dag om over naar huis te schrijven. Er zijn oa. ff wat minder leuke dingen gebeurd; stokken vergeten op de camping voor het zonneluifel, luchtfilter eraf gereden omdat de bus toch net iets te hoog was en zo nog een paar dingen. Zijn er nog leuke dingen gebeurd die dag? Nou, we hebben 2 slangen gezien, 1 bruine van +/- 2 mtr. en een zwarte met gele kringen en Paul heeft de Mammoth Cave bezocht.... En verder, verder gaan we met 2 december...

Twee december, dat was gisteren. Toen hebben we besloten het rondje weer korter te maken. In Pemberton waart we nu zitten is het best fris en bewolkt en daar heb ik dus geen zin in. En ik heb ook geen zin in jasjes/truien en lange broeken, ik mis de zon en het zwemmen. Het is potverdikke al een week geleden dat ik voor het laatst m'n bikini aan had. En we moeten natuurlijk de palen ophalen anders kunnen we fluiten naar de borg van AUS$ 220, en daar kunnen we heel wat wijntjes voor drinken in Marget River. We rijden dus vanuit Pemberton richting Bunburry om daar de 2 excursies te regelen voor vrijdag en zaterdag. We nemen vandaag een groot stuk de toeristische route omdat er best veel te zien is. Moet gezegd worden, de omgeving is hier prachtig. Eerst gaan we van de route af om de Glocuester Tree te bekijken, een enorme Karri boom van 54,5 meter die beklommen kan worden. Ze hebben grote ijzeren treden in de boom gemaakt en een soort beschutte leuning en zo kan je naar boven klimmen. Geen aanrader om dit nu te doen aangezien je overal opgevreten wordt door de vliegen. Wat vliegen betreft, het is nog net niet zo erg als in de Outback maar het zijn er wel veeeeeeeeeeeeel, getverrrr.......Nadat Paul de boom beklommen heeft (6 treedjes J ) gaan we weer op pad, er moet flink wat gereden worden vandaag maar we willen ook graag de tijd nemen om hier en daar uit te stappen. Zo rond een uur of 10 rijden we langs de Wine & Truffle Co., 1 van de wineries die op mijn lijstje staat. Je kan hier naar truffels zoeken maar vooral truffel en wijntjes proeven. Het is een ontzettende leuke, frisse zaak en als wij vertellen waarvoor we komen wordt er gelijk het e.e.a verteld en aangeraden. Zo kiezen we uiteindelijk voor een paar sneetjes hazelnootbrood met truffelpasta (echt overheeeeeeeerlijk!!!) en een paar heerlijke wijnen. We kopen uiteindelijk een fles rosé en een flesje truffelolie, echt superlekker!

Maar we gaan weer op pad, we komen onderweg enorme grote loofbomen tegen, rijden langs appelgaarden (Donnybrook, het gebied van de Granny Smith en de Pink Lady) en komen in het wild emu's en kangoeroes tegen en semi-wild een Alpaca. Als we eindelijk eens op tijd in een Visitors Centre zijn blijkt dat we daar niet echt wijzer worden over de excursies en vertrekken richting Busselton. Daar zoeken we een camping op en proberen voor het eerst een huisje. We hebben mazzel; dit weekend is de Iron Man Race en er zijn heel wat plekken besproken maar we krijgen een lekker ruim huisje toegewezen. Alles erop en eraan, keukentje, slaapkamer(s), behoorlijke badkamer en een grote koelkast, heerlijk! We gooien een paar wasjes in de machines zodat we niet meer zo muf ruiken en gaan daarna ons eten maken. Gedurende die avond bedenken we hoe we het een volgende keer zullen doen, geen camper meer maar een ruime huurauto en dan cabins op de camping. De camper is/was leuk hoor, begrijp me niet verkeerd maar toch, met 2 grote mensen, een snurker (ikke) en al die zooi is het toch fijner om wat ruimte te hebben en gewoon lekker te kunnen slapen in een bed. Hier kunnen we ook buiten zitten en heb je toch het 'campinggevoel' alleen op een iets ruimere manier.

Nadat we de wasjes uit de droger hebben gevist gaan we lekker naar bed, boekje lezen en morgenochtend gaat het wekkertje weer om 7.00 uur... Vakantie????

So, na sjal iks ff een stjukkie gan tiepe… hik, burp…….

Goeiedag, dat was een dagje wijnproeven in het Margret River gebied! Totaal 6 'wineries' gehad en dat betekent voor mij +/- 48 proeverijtjes. En 5 proeverijtjes is 100 ml. wijn en dat is 1 glas dus rekenen jullie zelf even uit hoeveel ik dan gedronken heb want dat lukt mij niet meer. En Paul heeft nog meer op want die heeft ook de rode wijnen geproefd en ik niet. Ook hoorede bij de tour nog een bezoekje aan een chocoladefabriek en een kaaswinkel. Maar ik kan geen wijn meer zien, hoe lekker het ook was. We hebben heel veel geleerd vandaag en het was echt super om zoveel wijnen te proeven. Er is 1 ding wat ik nu zeker weet; ik vind Chardonay-wijnen niet lekker!!! De wineries die wij bezocht hebben: Brookwood, Brookland, Leeuwin, Vasse Felix, Watershed en Voyager (waar we overigens overheerlijk geluncht hebben).

De lekkerste wijn die ik heb geproefd was de Chenin Blanc en eindelijk heb ik een rode wijn gevonden die ik lust, de Mellon Rouge, eentje die je gekoeld moet drinken! Nou, die gaan we eens even opzoeken in Nederland. Al met al een fantastische dag, de streek is hier buitengewoon mooi, zo groen en allerlei meertjes. Ennnnnn, niet te vergeten, de 1^e kangoeroe in het wild gezien (ikke dan, Paul had er al een paar gespot). Heel gek om ze nu niet in een dierentuin te zien maar in hun natuurlijke omgeving.

Gister hadden we ook een leuke dag, moet ff terugdenken hoor.... Gistermorgen hebben we de camper opgehaald, echt een leuk ding! We zitten comfortabel en het slaapgedeelte zag er groot uit en is dat ook eigenlijk wel. We liggen best OK met z'n 2-en alleen het matras (lees houten planken met een paar kussens) is best hard. Ben je een zijwaartse slaper (zoals ik) dan voelt het heupgedeelte 's ochtends een beetje dood aan... Vanuit Perth zijn we op ons gemak naar het Margret River gebied gereden, op zich al een leuke rit maar het was wel even wennen qua windgevoeligheid en het nemen van de bochten. Maar goed, 5,5 uur later waren we op de plaats van bestemming en zijn we onze kampeerplaats opgereden. We hebben een ensuite, dat betekent een eigen douche/wc op de kampeerstek en dat is wel lekker. Hoef je tenminste 's nachts niet met gekruiste beentjes over het campingterrein te hollen met je wc-rol. Nou gebruiken wij de ruimte meer als opslagruimte want waar moet je in Godsnaam 2 koffers, een sporttas, een rugzak en een gewone tas kwijt, nou daar dus... We hebben ons uitgebreid geïnstalleerd, bij de buren nog even gevraagd waar nou ook alweer de 'stoppenkast' zit en waarom de magnetron niet werkt maar we hadden het aardig snel voor elkaar. De ensuite ingericht en toen naar de supermarkt gereden want we moeten toch eten. Vanmiddag wilden we de boodschappen eigenlijk al meenemen maar we waren net 10 minuten te laat, de supermarkt was gesloten. Gelukkig was er dus hier nog 1 open en hebben we 's avonds een lekker pastaatje met een salade gegeten, onze 1^e kampeermaaltijd. Na het eten het bed opgemaakt en de boel opgeruimd, afwassen hebben we vandaag in de douche gedaan. Tja, en daar zaten we dan Yup en Yul in de camper, wat zullen we gaan doen? Nou, lekker onder het dekbed kruipen en een boekje lezen want buiten zitten is echt te koud, het is hier ´s avonds rond de 10 graden. Overdag echt heerlijk weer maar ´s avonds echt te koud hoewel we nu (20.30 uur) nog even buiten zitten. Maar ik heb m´n fleecejack tot aan m´n lippen opgetrokken en als ik hard blaas dan beslaat m´n bril dus jullie snappen wel hoe fris het is he?! Maar we gaan zo lekker weer onder de wol kruipen, morgen staan we vroeg op en gaan dan weer rijden. We hebben ondertussen weer ons reisschema aangepast want we willen weer teveel in te korte tijd. Dus mates, goodnight and see you laterrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

O ja, we hebben intussen onze Ozzievrienden in Sydney weer gesproken en we vliegen op 11 december naar Sydney om hun op de 12^e te ontmoeten en we wilden eigenlijk ook nog wel heel graag naar Sydney. Kunnen we daar nog een keertje duiken en een nieuw bestekbeestje kopen. Sommigen van jullie weten vast wel wat dat is. En we hebben ook de vlucht naar Robert geboekt, de 14^e vliegen we naar de Goldcoast, heb er zo'n zin in m'n neef weer te zien!

Nou, nu echt toedeloeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

Perth

Eergisteravond aangekomen in Perth. Een vlucht van 5 uur en hoe gek dat ook klinkt, het duurde gevoelsmatig langer dan de hele reis vanuit Nederland naar Australië! Maar nu geen eten aan boord, geen films, weinig eigenlijk en dan duurt het gewoon allemaal langer. We zijn nu 16 dagen onderweg en hebben al zoveel gezien. De auto hebben we vrijdag ingeleverd, op de teller stond 2322 km, wat een end he?!

Gisterochtend hebben we lekker lui gedaan, beetje uitgeslapen, ontbeten in het hotel en daarna de stad in. Wat is dit een prachtige stad zeg! Van een aantal mensen had ik al gehoord dat de westkust heel anders is dan de oostkust en zo op het eerste gezicht lijkt dat te kloppen. De stad is vreselijk ruim, prachtige parken, heel veel palmbomen, mooie planten en relatief gezien weinig mensen, we voelen ons helemaal thuis hier. De hele dag hebben we in de stad gelopen, beetje geshopt, lekker sushi gegeten tussen de middag en weer lekker geshopt. Nu de Kerstdagen in aantocht zijn kom je hele leuke aanbiedingen tegen maar helaas, de koffers zitten al behoorlijk vol van zichzelf dus heel veel kopen is er niet bij. Wel een nieuwe koffer gekocht, net als 2 jaar geleden. De koffer die ik toen heb moeten kopen moest mijn koffer met een kapotte rits vervangen en een rits die niet sluit is niet handig op vakantie. Helaas was er toen niet echt een koffer die helemaal aansloot bij mijn wensen en we hadden nog maar een paar uur voordat we weer moesten vliegen dus we hebben er maar 1 gekocht. Deze koffer was lekker groot maar zo groot dat als je 'm tot het maximum vulde je aan zo'n 35 kg. Kwam en dat mag niet he. Dus ging de koffer altijd mee terwijl half Tiel er nog bij kon en van zichzelf woog ie al 5,6 kg. dus dat is best veel. Nu heb ik dus een kleinere koffer gekocht die dus ook lichter is en hopelijk bespaart ons dat bij betalen op de vlucht naar Melbourne want dat moesten we nu dus wel doen. Vier kilo overgewicht = AUS$ 40,= en we hebben geen zin om dat nog eens 2 of 3 keer te moeten betalen. En thuisgekomen bleek alles prima te passen in de nieuwe koffer en dus blijft de oude hier achter, hij heeft z'n best gedaan de afgelopen jaren!

We zitten trouwens in een heel mooi, hip hotel met een lekkere ruime kamer. Op 7 december komen we hier weer terug, dan blijven we hier 1 nachtje slapen en vertrekken dan de volgende dag naar Melbourne. Maar eerst gaan we vandaag de camper ophalen en rijden dan richting Margaret River. We gaan ons reisschema aanpassen want door de afgelopen 2 weken is wel gebleken dat we toch soms weinig van de plaatsen zien waar we aankomen omdat we dan weer snel doormoeten. We rijden nu eerst vandaag naar MR, blijven daar 2 nachtjes en rijden dan weer door naar de volgende plaats en blijven daar dan weer 2 nachtjes of zo, we zien nog wel. Morgen hebben we in ieder geval een wine- en foodtour en die gaat ons langs allerlei 'wineries' (daar waar ze wijn maken) brengen en de kaas- en chocoladefabriek. Ook zit er een lunch bij en zijn we dus van 10.00 uur tot 17.00 uur onder de pannen, kijken hoe kachel we aankomen 's avonds. We proberen om volgende week zaterdag weer in de buurt van Perth te zijn want in deze omgeving willen we ook nog een aantal dingen doen; Kings Park (botanische tuin), zwemmen met wilde dolfijnen, de walvistrek volgen en naar de dierentuin.

Maar eerst maar eens rijden, vandaag weer zo'n 5 uur. Het is hier gelukkig minder warm dan aan de oostkust, vandaag wordt het 26 graden en de komende dagen 23. Ook 's nachts gelukkig niet al te warm voor de camper, max. 11 graden. We zijn benieuwd hoe het zal gaan, vechten we elkaar de 'tent' uit of gaan we heel erg genieten? We gaan van het laatste uit!

Jullie horen ons weer.................. de mazzel!

X

You did it, mate!!!

Zei mijn instructeur na afloop.... Instructeur, na afloop??? Hoezo, vraag je je af??? Nou, ik heb net iets heel stoers gedaan wat ik vooraf niet gezegd heb tegen jullie, ik ben net nl. op +/- 4 km. (11.000 feet, klinkt eigenlijk veel stoerder) hoog uit een vliegtuig gesprongen. En dat noemen ze hier sky-diven en dat is echt heel spannend om te doen!!! En als je dan net als ik met de slappe lach uit een achtbaan komt normaal gesproken dan kan je je misschien voorstellen hoe ik nu op de grond stond. Jezus Mina wat was dat ongelooflijk gaaf, stoer, spannend, eng, geweldig, mooi, zenuwslopend.... Noem maar op en alles is eigenlijk een understatement. Ik kan eigenlijk niet onder woorden brengen hoe het echt is geweest, dan moet ik eigenlijk van A tot Z vertellen hoe alles gegaan is.. Doen????? Nee hoor, dat horen jullie nog wel! Zal ik dan alleen nog even vertellen wat mijn 1^e woorden waren toen ik het vliegtuig uitgeduwd werd? WHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHH, WHAT HAVE I DONE???? !!!!!

Je kon vooraf uit een aantal foto-opties kiezen en ik heb gekozen voor een persoonlijke fotograaf, die heeft alles gefotografeerd en gefilmd dus er is een leuke dvd beschikbaar en natuurlijk heb ik al een paar foto's voor jullie op de site gezet. Eigenlijk heb ik het er al jaren over om te gaan parachutespringen maar als het moment dan daar was dacht ik 'toch maar niet'. Toen dacht ik, 'dan ga ik bungee jumpen' maar daar gebeuren toch wel enge dingen mee dus ook maar niet. En toen zag ik een aantal dagen geleden dat je dit kon doen en toen was het 'en nu ga ik het doen' en ik heb er geen moment spijt van. Het eerste wat ik wilde doen toen ik weer op de grond stond, was terug het vliegtuig in en nog een keer springen en dan nog iets hoger, 14.000 feet was nl. het maximum. Maar goed, dan heb ik nog iets in het vat zitten en wie weet gaat dat vat deze vakantie nog een keer open. Dus, vermaken jullie je met de foto's, dan ga ik vanavond nog eens lekker dromen over mijn fantastische jump!

One day I'll fly away........................................ '

X

Aquarium en waterval

Donderdagochtend, de wekker gaat weer om 7.15 uur en we pakken het vandaag wat relaxter aan. We duiken zo uit bed in onze zwemkleding (en vergeten niet te smeren), zwemmen een paar baantjes, liggen een half uurtje in de zon en gaan dan pas douchen, aankleden, spullen pakken en op weg. We parkeren de auto in de stad en eten een lekker broodje bij Subway, daarna lopen we naar het aquarium. Bij de kassa vragen we natuurlijk direct naar het schildpaddenziekenhuis en staand met onze mond vol tanden als de caissière zegt dat de rondleiding pas om 4 uur 's middags is en meer niet. Wij vertellen haar dat we speciaal hiervoor nar Townsville gekomen zijn (klein leugentje om bestwil) en dat wij liever niet weggaan zonder de schildpadden gezien te hebben maar we lijken pech te hebben. We lopen dan maar het aquarium in en wat we zien is ook leuk hoor, een heel groot bassin met haaien, toch nog 1 waterschildpad en een hoop leuke vissen. Duikers zijn bezig met het schoonmaken van de ramen aan de binnenkant en een van hen speelt wat met de schildpad, ik ben jaloers..... Het is allemaal wel erg leuk opgezet en zeker voor kinderen een waar oceanenparadijs. Als we richting uitgang lopen zien we nog een postertje hangen over het schildpaddenziekenhuis en spreken nog een andere caissière aan. Met een sip gezicht vertellen wij hoe teleurgesteld we zijn dat we dit niet kunnen zien. Blijkbaar werkt de pruillip want zij gaat iets regelen. De man die de shows en rondleidingen geeft wordt erbij gehaald en hij gaat ons naar het ziekenhuisje brengen. Veel tijd is er niet maar wij zijn allang blij. Via allerlei gangen en zelfs een stukje buitenterrein komen we bij het ziekenhuisje aan. Er staan 3 bakken met schildpadden die gewond zijn of gewond waren en nu aan het aansterken zijn. In de 1^e bak zit een schildpad die wel heel depressief is en ze vermoeden dan ook dat hij het niet gaat redden. Overal staat er apparatuur, er staat een weegschaal en er hangen röntgenfoto's. Bij die foto's hangt natuurlijk ook een verhaal en dat krijgen wij dan ook van de gids te horen. Na een kwartiertje ongeveer moet de gids zijn shows weer gaan doen en zit de tijd erop. Maar wat was het leuk om dit even te zien, een heuse VIP behandeling. Enne, de blauwogige, witte schildpad is niet meer. Sowieso was de website al 2 jaar niet meer bijgewerkt dus de info die wij hadden gekregen klopt niet meer en de turtle is ongeveer 1,5 jaar geleden overleden. Het was een albino en die hebben toch minder kans op een goed leven.

Na deze leuke, relaxte ochtend rijden we ''s middags door naar Cairns, het is ongeveer 5 uur rijden en het is ongeveer 35 graden nu, 30 graden was het om 10.00 uur en het is echt zo warm. En aangezien er nergens schaduw is voor de auto komen we in terecht in een bloedhete auto en zie die maar weer eens op een comfortabele temperatuur te krijgen. Daarom is het autorijden ook zo lastig het is zo godvergeten heet, je wordt er zo duf van. Daarnaast zijn ze bijna overal aan de weg aan het werk en om de zoveel kilometer hebben we weer stukken waar we maar 80, 60 of 40 km/pu mogen rijden en we mogen toch al maar 100 op de snelweg, da's echt balen hoor! We lossen elkaar zo om de 1,5 uur af anders is het niet echt te doen. Gelukkig wordt het wat bewolkter als ik ga rijden en hou het dan ook 2,5 uur vol, dat schiet op.

De omgeving is hier echt prachtig. We rijden eigenlijk al sinds Brisbane in 'sugar cane area' (suikerrietgebied) en als we de omgeving van Innisfail naderen, komen daar nog eens bananenplantages bij, zien we ananasbomen en hadden we de mangobomen ook al overal gezien. Dat is zo leuk joh, om gewoon vanuit je auto mango's te kunnen plukken. De weg ligt er bezaaid mee, bizar dat die dingen bij ons zo duur zijn. Maar goed, we genieten echt van deze omgeving en besluiten om bij de Josephine Waterfalls eens een kijkje te gaan nemen. Het is 700 mtr., lopen naar het hoogste punt en dat gaan we dan ook doen, Tussendoor heb je nog 2 lookout points en onder de bomen is het heerlijk lopen, gelukkig niet meer zo benauwd. Tussen nog even een plasje in the wild doen en na een half uurtje zitten we weer in de auto, dat is het uurtje langer rijden wel waard geweest. Op ons gemakt rijden we verder en komen vroeg in de avond in Cairns aan. En hoe vertrouwd voelt dit weer, 2 jaar geleden begon hier onze reis. We eten 's avonds in hetzelfde tentje als toen, er lijkt niets veranderd. De volgende ochtend ontdekten we trouwens dat we precies, maar dan ook precies tegenover ons hotel van toen logeren.

Bye for now..............

X

Duikexperience II

Dinsdagochtend werden we om 7.20 uur opgehaald om dus met een zeilboot naar wat leuke plekjes te gaan. Hoofdlocatie was Blue Pearl Bay. Tijdens het varen legde de kapitein uit wat de bedoeling was. Dit zou een van de lastigste duiken worden vooral omdat er gezigzagd werd op verschillende dieptes en je konden evt. door wat grotten zwemmen. De kapitein was zeer direct en daardoor werd ik toch eigenlijk weer een beetje angstig en was het toch weer brullen. Ik vind het gewoon nog zo eng om zo maar die oceaan in te plonzen. De kapitein had ook woorden gebruikt als 'getting lost', 'one of the most difficult dives', tja daar word ik gewoon niet zekerder van. Maar toen de instructeur als de kapitein hoorden dat ik niet op m'n gemak was kreeg ik een behoorlijke peptal en ging daarna toch wel wat zekerder het rubberen bootje in. Met z'n 11-en in zo'n dinky is wel heel wat hoor, en dat allemaal met bepakking. Na zo'n 2,5 uur varen zijn we op de duikstek aangekomen en het schijnt 1 van de mooiste te zijn die er is, nou, kom op dan maar... Ook hier weer het ritueel van het koprolletje achterover en daar lagen we in het water. Na het maken van de buddy-teams konden we naar beneden. Wauwwwwwwwwww, wat was het prachtig!!! De ene na de andere mooie vis kwam voorbij, enge vissen, leuke vissen, supergeweldig mooi koraal in allerlei kleuren en formaten, het is eigenlijk niet te beschrijven. Grote bollen koraal, sommige koralen lijkien op enorme zwammen, geel, roze, paars, groen, oranje, teveel kleuren om op te noemen. Na zo'n 40 minuten door dit levende aquarium moesten we weer naar boven. Ik ben zo blij dat ik het uiteindelijk toch weer gedaan heb, duiken is toch echt iets fantastisch!!!! Na de duik zijn we nog 20 minuten verder gevaren en konden we daar nog een half uurtje snorkelen. Ook hier zouden weer sch..dp....n (ik zal het woord niet meer noemen) maar helaas, ze zijn niet bij ons in de buurt geweest. Twee jongens hebben ze wel gezien en zelfs foto's van kunnen maken. En ook het snorkelen was geweldig, wat is het onderwaterleven toch mooi! Na het snorkelen kregen we de lunch geserveerd en konden we aan de terugweg beginnen. Lekker op het voordek in het zonnetje liggen/zitten, het was een enorm leuke dag! Diezelfde avond hebben we voor de laatste keer gekookt, nog wat wasjes gedraaid en gestreken en zijn we voor 22.00 uur naar bed gegaan want morgenochtend gaan we er rond 6.00 uur uit

Woensdagochtend, 6.15 uur gaat de wekker. Het is tijd om onze spullen weer in te gaan pakken en dan gaan we op weg naar de volgende bestemmingen. Eerst naar Townsville en dan naar Cairns, Townsville ligt mooi op de helft van die reis dus hoeven we niet in 1x zo'n lang stuk te rijden. We hebben ondertussen in de Lonely Planet gezien dat we in Townsville 2 leuke dingen gaan doen. Vanmiddag gaan we naar de Billabong Sanctuary en morgen naar de Reef HQ. De Sanctuary is zeg maar een klein opgezette dierentuin met kangoeroes, krokodillen, koala's en wat andere beesten. De Reef HQ is een aquarium waar ze de oceaan hebben nagebootst en verschillende onderdelen hebben nagebouwd. Er zal een deel zijn met alleen maar koraal, zeediertjes, vissen, haaien etc. Maar het belangrijkste onderdeel is het schildpaddenziekenhuis. Hier worden gewonde of zieke schildpadden opgevangen en verzorgd zodat ze weer de oceaan in kunnen. In het boekje staat dat er een blue-eyed white turtle te zien is en daar ben ik heeeeeeeeeeel erg benieuwd naar. Jullie horen nog hoe dat is geweest!

De Sanctuary was in ieder geval erg leuk, we hebben weer wat beesten kunnen voeren, zoals de eenden en kangoeroes en hebben weer wat leuke foto's gemaakt. Zelfde schildpadden lustten dit voer want ze kwamen massaal op het eten af wat we in het water gooiden (was toegestaan hoor!). We hebben nog meegemaakt hoe de krokodillen en de koala's werden gevoederd en hebben gewoon lekker door het park geslenterd. Je merkt trouwens wel weer dat hoe dichter je bij Cairns komt des te benauwder het weer wordt. Vandaag was het weer 32 graden maar de wind was voor een groot deel weg en het was heel vochtig.

's Avonds eten we heel lekker bij Cactus Jack en gaan dan ook met een volgevreten buikje terug naar het motel om na een lekker slaapje, morgen weer leuke dingen te kunnen doen!

Truste!