Donderdagochtend, de wekker gaat weer om 7.15 uur en we pakken het vandaag wat relaxter aan. We duiken zo uit bed in onze zwemkleding (en vergeten niet te smeren), zwemmen een paar baantjes, liggen een half uurtje in de zon en gaan dan pas douchen, aankleden, spullen pakken en op weg. We parkeren de auto in de stad en eten een lekker broodje bij Subway, daarna lopen we naar het aquarium. Bij de kassa vragen we natuurlijk direct naar het schildpaddenziekenhuis en staand met onze mond vol tanden als de caissière zegt dat de rondleiding pas om 4 uur 's middags is en meer niet. Wij vertellen haar dat we speciaal hiervoor nar Townsville gekomen zijn (klein leugentje om bestwil) en dat wij liever niet weggaan zonder de schildpadden gezien te hebben maar we lijken pech te hebben. We lopen dan maar het aquarium in en wat we zien is ook leuk hoor, een heel groot bassin met haaien, toch nog 1 waterschildpad en een hoop leuke vissen. Duikers zijn bezig met het schoonmaken van de ramen aan de binnenkant en een van hen speelt wat met de schildpad, ik ben jaloers..... Het is allemaal wel erg leuk opgezet en zeker voor kinderen een waar oceanenparadijs. Als we richting uitgang lopen zien we nog een postertje hangen over het schildpaddenziekenhuis en spreken nog een andere caissière aan. Met een sip gezicht vertellen wij hoe teleurgesteld we zijn dat we dit niet kunnen zien. Blijkbaar werkt de pruillip want zij gaat iets regelen. De man die de shows en rondleidingen geeft wordt erbij gehaald en hij gaat ons naar het ziekenhuisje brengen. Veel tijd is er niet maar wij zijn allang blij. Via allerlei gangen en zelfs een stukje buitenterrein komen we bij het ziekenhuisje aan. Er staan 3 bakken met schildpadden die gewond zijn of gewond waren en nu aan het aansterken zijn. In de 1^e bak zit een schildpad die wel heel depressief is en ze vermoeden dan ook dat hij het niet gaat redden. Overal staat er apparatuur, er staat een weegschaal en er hangen röntgenfoto's. Bij die foto's hangt natuurlijk ook een verhaal en dat krijgen wij dan ook van de gids te horen. Na een kwartiertje ongeveer moet de gids zijn shows weer gaan doen en zit de tijd erop. Maar wat was het leuk om dit even te zien, een heuse VIP behandeling. Enne, de blauwogige, witte schildpad is niet meer. Sowieso was de website al 2 jaar niet meer bijgewerkt dus de info die wij hadden gekregen klopt niet meer en de turtle is ongeveer 1,5 jaar geleden overleden. Het was een albino en die hebben toch minder kans op een goed leven.

Na deze leuke, relaxte ochtend rijden we ''s middags door naar Cairns, het is ongeveer 5 uur rijden en het is ongeveer 35 graden nu, 30 graden was het om 10.00 uur en het is echt zo warm. En aangezien er nergens schaduw is voor de auto komen we in terecht in een bloedhete auto en zie die maar weer eens op een comfortabele temperatuur te krijgen. Daarom is het autorijden ook zo lastig het is zo godvergeten heet, je wordt er zo duf van. Daarnaast zijn ze bijna overal aan de weg aan het werk en om de zoveel kilometer hebben we weer stukken waar we maar 80, 60 of 40 km/pu mogen rijden en we mogen toch al maar 100 op de snelweg, da's echt balen hoor! We lossen elkaar zo om de 1,5 uur af anders is het niet echt te doen. Gelukkig wordt het wat bewolkter als ik ga rijden en hou het dan ook 2,5 uur vol, dat schiet op.

De omgeving is hier echt prachtig. We rijden eigenlijk al sinds Brisbane in 'sugar cane area' (suikerrietgebied) en als we de omgeving van Innisfail naderen, komen daar nog eens bananenplantages bij, zien we ananasbomen en hadden we de mangobomen ook al overal gezien. Dat is zo leuk joh, om gewoon vanuit je auto mango's te kunnen plukken. De weg ligt er bezaaid mee, bizar dat die dingen bij ons zo duur zijn. Maar goed, we genieten echt van deze omgeving en besluiten om bij de Josephine Waterfalls eens een kijkje te gaan nemen. Het is 700 mtr., lopen naar het hoogste punt en dat gaan we dan ook doen, Tussendoor heb je nog 2 lookout points en onder de bomen is het heerlijk lopen, gelukkig niet meer zo benauwd. Tussen nog even een plasje in the wild doen en na een half uurtje zitten we weer in de auto, dat is het uurtje langer rijden wel waard geweest. Op ons gemakt rijden we verder en komen vroeg in de avond in Cairns aan. En hoe vertrouwd voelt dit weer, 2 jaar geleden begon hier onze reis. We eten 's avonds in hetzelfde tentje als toen, er lijkt niets veranderd. De volgende ochtend ontdekten we trouwens dat we precies, maar dan ook precies tegenover ons hotel van toen logeren.

Bye for now..............

X