Het is zover, we gaan zwemmen met wilde dolfijnen! Hoe wild zouden ze zijn, hoe gaat het in z'n werk en hoeveel zouden er zijn? Allemaal vragen vooraf die allemaal beantwoord gaan worden. We moeten al om 7.50 uur in het Dolphin Research Centre zijn en bij de ingang treffen we een leuk Canadees echtpaar. Zij is helemaal wild van dolfijnen en heeft ook al met ze in Mexico gezwommen. In het Centre zelf ontmoeten we een Nederlandse jongen die hier vrijwilligerswerk doet. Hij komt uit Bleiswijk en is een hele gezellige kletser. We doen er alles aan om 'm op de boot te krijgen zodat ie met ons meekan maar hij moet andere dingen doen in het Centre dus helaas. We varen met de boot een stukje de baai in en leggen dan aan, we zien de dolfijnen al om ons heen zwemmen. Het zijn volgens onze begeleider Phil allemaal mannetjes die een soort rollenspel aan het uitvoeren zijn. De mannetjes, tieners in dit geval, hebben niet veel te doen. Ze zijn te jong om te paren en dus bereiden ze zich via dit rollenspel voor op de toekomst. Er is 1 dolfijn de Sjaak, zoals dat vroeger op school ook vaak ging. Hij wordt gepest en belaagd door de anderen zodat hij uiteindelijk onderaan de rangorde komt. Klinkt zielig maar zo gaat dat in een dolfijnenleven. We zijn in het Centre al in ons wetsuit gehesen dus we hoeven nu alleen maar onze flippers aan te doen en het masker/snorkel op te doen. Heel langzaam en vooral een beetje stil laten we ons in het water glijden. De dolfijnen blijven nog steeds om ons heen zwemmen en er is zelfs een nieuwe groep bijgekomen, 3 moeders met kalfjes. Ze zijn nog wel op een niet tastbare afstand maar als we onze oren onder water houden horen we het gepiep, geklik en ander geluid dat ze maken, echt heel bijzonder. Nu is het afwachten totdat ze dichterbij komen en het enige wat we daarvoor kunnen doen om dat te bereiken is hele hoge geluiden maken, lachen of zingen. Je moet je dus voorstellen dat we met zo'n mannetje of 10 in het water liggen en Kerstliedjes zingen, zelfs Happy Birthday omdat er 1 van ons jarig is, we jodelen want daar houden dolfijnen heeeel erg van en we vertellen slappe moppen zodat er lekker gelachen kan worden. En uiteindelijk komen de dolfijnen langzamer dichterbij. Wel blijkt na 40 minuten in het water dat ze niet dichtbij genoeg komen en gaan we het water uit om op te warmen, een muffin te eten en ff bij te komen. En dan zwemmen ze ineens naast de boot! We varen iets verder naar de kust om daar voor anker te gaan en proberen het opnieuw. We maken veel geluid, misschien wel teveel want ze gaan eerder van ons af dan dat ze dichterbij komen. We dobberen nog wat rond en net als we besluiten om weer de boot op te gaan komen ze eraan! Steeds dichterbij en dichterbij en dan ineens zwemmen ze onder ons! Het is hier maar 2 mtr. diep dus ze zijn goed te zien. Helaas voor mij ben ik hier ook net op het juiste moment op de verkeerde plaats en zie ik ze niet onder water maar wel een meter voor me boven water, grandioos!!! Wat een mooi gezicht en ze blijven zelfs redelijk lang bij ons en komen nog een keer terug, voor de echte liefhebber helemaal geweldig en er zijn er 2 bij die helemaal stralen; de Canadese mevrouw en de jarige mevrouw die dit van haar familie cadeau heeft gekregen. Nu willen we ze ook aanraken ook wat hier niet gaat lukken want ten eerste is het verboden en ten tweede zeer onwaarschijnlijk dat het kan. Maar wie weet ooit op een volgende vakantie, misschien in Amerika? Maar voor nu was dit een hele bijzondere ervaring, heel gaaf om mee te maken! Drie en een half uur later zijn we weer terug bij de camper en rijden op ons gemak richting Freemantle, de uitvalsbasis voor onze excursie naar Rottnest. We hebben lekker de tijd dus nu eens geen gejakker om op tijd op een camping te komen. We hebben zelfs tijd om boodschappen te halen en komen lekker vroeg op de camping zodat we rustig kunnen eten en ons voorbereiden op morgen.