Home sweet home

Daar zijn we weer! In ons eigen, dit keer letterlijk, koude kikkerlandje. En wat een verschil, maar liefst 45 graden met de donderdag voor ons vertrek. Sinds zaterdag brandt de kachel hier op 23 graden maar de tenen blijven koud. En hoe leuk de sneeuw ook is, en hoe lekker het zonnetje ook schijnt, hier valt (nog) niet aan te wennen.

Na een monsterlijke reis van 29 uur heeft Sylvia ons zaterdag na een, voor haar, enerverende nacht (stroomstoring in Tiel) ons om 7.00 uur opgepikt op Schiphol, Wij landden om 6.05 uur en dankzij Marco Polo had onze bagage priority dus dat betekende lekker snel wegwezen. Onder het genot van een warm kaasbroodje hebben wij daarna op Sylvia en de door haar meegenomen winterjassen staan wachten. Na een snelle rit waren we weer thuis, in ons vertrouwde huisje waar de kachel al lekker snorde. Koffie gedronken met elkaar, spullen van Sylvia verzameld en afscheid genomen. Daarna hebben wij de boodschappentassen gepakt en heeft Paul verwoede pogingen gedaan zijn auto te starten en schoon te maken en het is gelukt. Na de boodschappen nog maar een kleine rondje stad gedaan om de sneeuw van de auto te rijden en te kijken of mijn vertraagde verjaardagscadeautje al klaar was, helaas, goudsmid was nog gesloten. Toen maar terug naar huis, boodschappen en de koffers uitgepakt en de ouders gebeld. Wasje gedraaid, intussen een bammetje gegeten en daarna 2 uur naar bed. Twee uurtjes werden er 2,5 en toen met een houten kop door het huis gestiefeld. Post doornemen, foto’s op de computer zetten (van 2240 foto’s zijn we intussen naar 2088 foto’s gegaan), administratie doen, eten koken en daarna weer lekker terug naar bed. We hebben het zelfs tot 21.30 uur uitgehouden en lagen daarna van 4 tot 6 weer wakker. Maar, voor een 1^e nachtje niet slecht. Zondag lekker gelummeld en foto’s van de sneeuw naar de Ozzies gestuurd. Geri wil graag eens een winter doorbrengen in Nederland maar bij het zien van de foto’s is nu aan het twijfelen geslagen, voor een Australiër is dit wel een beetje teveel. Bij ons snort de kachel lekker door en hebben we het heel soms ook gewoon even lekker warm.

Maandag was voor Paul weer een werkdag, hij heeft er bijna 4 uur over gedaan om in Amsterdam te komen met de trein en Moos kon de dag beginnen met een telefoontje naar de ANWB. Accu van de auto was namelijk in een comateuze toestand en wilde er niet door middel van lief tegen de auto praten, er weer uitkomen. En daar was dan de Wegenwacht, binnen een uur dus de boodschappen konden gehaald worden. Wij zullen niet van de honger omkomen met de Kerst. Niet in de laatste plaats omdat we vanaf Kerstavond onder de pannen zijn maar mochten we ingesneeuwd raken dan kunnen we gelukkig weer onze volle voorraadkast en koelkast leegplunderen.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van ons reisverslag en bijbehorende foto’s. Het was mij een waar genoegen om te schrijven en bedank jullie voor de leuke reacties! Zeg je, het was leuk maar ik reis niet meer mee, stuur dan even een mailtje. Doe je dan niet, dan reis je in mei gezellig met ons mee naar Amerika, jaja, de volgende reis is alweer gepland.

Voor nu wensen wij iedereen hele gezellige Kerstdagen en een reislustig Nieuwjaar.

Toedeloeeeeeeeeeeeeeeee

X

Twee dagen met de Ozzies

Op het moment dat ik dit type, zitten we in het vliegtuig naar Robert en Rose (voor diegene die dat nog niet weten, dit is mijn neef en zijn vrouw). Het is vandaag maandag en sinds zondag zijn wij bij onze Australische vrienden geweest. Zondag hebben we onze spullen maar weer eens ingepakt en op de ferry richting Manly gestapt. We gaan slapen bij Geri en Calvin en zullen 's middags lunchen met z'n allen; Teri&Cathy, Cathy R. en Geri&Calvin. Wanneer we een half uur na vertrek uit Sydney aankomen in Manly staan ze ons al op te wachten. Het enthousiasme wat die mensen altijd uitstralen is zo hartverwarmend. We rijden naar hun huis, nog geen 10 minuten verderop en krijgen een warm welkom. Wat een schitterend huis hebben zij! Teri & Cathy's huis hebben we vorig jaar mogen bewonderen, dat was toen net klaar en is een huis vol gadgets en echt supermodern, misschien zelf een beetje te modern naar onze smaak. Maar dit huis, WAUW!! Groot, ruim, licht, prachtig interieur, supermooie moderne keuken met alles erop en eraan, een enorm gasfornuis waar menig kok jaloers op zou zijn, een waanzinnig terras en beneden nog 2 appartementen waar oa. zoon Peter woont, het andere appartement wordt verhuurd. Helemaal supergeweldig dus! We krijgen een eigen slaap- en badkamer toegewezen en krijgen gelijk een tour door het huis. Hun slaapkamer is geheel is Japanse sfeer wat mij natuurlijk erg aanspreekt, mooie badkamer erbij en een inloopkast, meiden, die willen we allemaal hebben! Ik weet het, ik heb er 1 maar deze is GROOOOOOOOOT!!!!

We ruimen onze spullen een beetje op, frissen ons op, drinken nog wat en maken kennis met zoon Peter. Hij is 23 en net afgestudeerd en geheel onverwacht heeft hij al een baan aangeboden gekregen en dat is vrij uniek, meestal duurt het wel even voordat het lukt om een baan te krijgen in Sydney. Maar goed, hij heeft het voor elkaar en heeft hij dus en een baan en een waanzinnig leuk appartement wat wij ook nog even mogen bewonderen. Voor iemand van 23 jaar heeft hij het zeker niet slecht, in dat appartement willen wij zelfs wel wonen. We hebben al voorgesteld om een huisruil te doen voor de vakantie maar gek genoeg weten ze nog niet of ze dat willen.....

Na deze introductie komt Cathy R. binnen en het is leuk haar ook weer te zien. Zij is heel vaak op reis, mede doordat 1 van haar dochters in het buitenland woont, eerst in Londen en nu in Berlijn. Cathy is weduwe en zij geniet nu van het leven door veel te reizen. Nadat we ook met haar even hebben gekletst gaan we richting het restaurant. Cal & Geri wonen in een heuvelachtig gebied, nou gaat lopen naar beneden best goed maar we vrezen met grote vrezen voor de terugreis. Het is trouwens heerlijk weer vandaag, 27 graden en heerlijk zonnig. De stranden liggen vol, veel mensen liggen in het water of de mensen zijn lekker aan het lunchen op de terrasjes. Op het terras zitten Cathy&Teri ons al op te wachten, wat is het weer leuk om ze zien! We hebben ene lekkere, wat lange (komt door de wat trage bediening) maar het is o zo gezellig. Zo zitten we wel een paar uurtjes en dan nemen we weer afscheid van C&T. Wij gaan met C&T mee naar huis, Cathy ook en daar genieten we nog verder. Als Cathy later naar huis gaat is het alweer een beetje etenstijd en gaan Geri, Peter & Calvin het diner voorbereiden. Natuurlijk wordt het een bbq maar omdat het weer slechter is geworden, het regent zelfs een beetje, eten we binnen en wordt alleen het vlees op de bbq gegooid. Maar wat is het lekker en wat is het gezellig. Ze nemen ons nog even mee naar Edwin Street, die door de bewoners zo extreem uitgedost wordt met Kerstverlichting, heel leuk om te zien. Na een half uurtje zijn weer thuis en kletsen nog wat verder. Normaal gesproken zien we elkaar ook wel een paar uur of een dag maar omdat je dan met 6 of 7 personen bent zijn de gesprekken toch ietsje meer oppervlakkig en nu leer je elkaar veel beter kennen. Het is dan ook 23.15 uur als we naar bed gaan, we zijn versleten. Vanmorgen was ik al wakker sinds 4.15 uur en heb eigenlijk nauwelijks meer geslapen dus ik zou nu wel even heerlijk kunnen nappen. Helaas, we hebben een slechte nacht, te warm, te.... te ....., we weten eigenlijk niet precies hoe het komt maar als de wekker gaat om 8.00 uur zijn we niet heel blij om er uit te moeten.

Maandagochtend, wat gaan we doen want het weer werkt niet mee, het is helemaal grijs buiten, bah! Dat wordt dus geen strand.... We besluiten met Cathy naar de middageditie te gaan van het IMAX om daar 'Journey to Mecca' te gaan bekijken, 'de reis naar Mekka' en daarvoor nog even te gaan lunchen. Ondertussen meldt Cathy R. zich ook aan en om 11.00 uur begeven we ons naar de ferry. In Sydney aangekomen gaan we met de trein richting Darling Harbour en daar ontmoeten we Cathy. We lunchen lekker in een zaakje naast het IMAX en om 14.00 uur begint de film. Na afloop zeggen we allemaal iets anders te hebben verwacht, meer een documentaire, maar dit was zeg maar een verhaal. Desalniettemin een hele mooie voorstelling, wat is dat Mekka enorm groot zeg en een mensen, niet normaal. Ik zou er best wat meer van willen weten. Na de voorstelling nemen we weer afscheid van Cathy en reppen wij ons weer naar de ferry. Thuis aangekomen drinken we nog een kop thee, pakken de koffers en worden we afgezet door Geri bij de fast ferry en nemen we afscheid. Het was ontzettend leuk en gezellig maar ik kijk ook ontzettend uit naar onze laatste dagen in de Goldcoast....

Bye Bye

X

ps. intussen is dit alweer een oud verhaal want dit is alweer onze 2e dag hier. Het is ontzettend leuk om Robert, Rose en Sasha weer te zien, we genieten van iedere minuut. Vanmiddag gaan we naar Pim&Maria, Rose kan niet mee vanwege haar rugproblemen. Hopelijk gaan we zo nog even naar het strand, het weer is niet heel geweldig. Wel warm, maar benauwd en weinig zon, helaas, daar gaat mijn idee om nog even 3 dagen aan het strand te vertoeven. Maar dit is ook leuk!

En nu bij blijven...

... en dat betekent, stukkie schrijven! Vandaag was een uiterst luie dag. Paul heeft iets langer geslapen terwijl ik m'n stukje van gister zat af te maken. Daarna zijn we gaan douchen en de stad in gegaan om te ontbijten. Daarna nog even lekker geshopt en nog wat leuke cadeautjes gekocht voor de Ozzies waar we morgen gaan slapen. Na het shoppen weer naar het hotel terug gegaan, tasje gepakt en ons door een taxi af laten zetten op het Maroubra strand, +/- 10km. hier vandaan. De taxichauffeur die ons van het vliegveld naar ons hotel heeft gebracht raadde ons dit strand aan, 1km. lang maar lang niet zo druk als Bondi Beach en daar had ie gelijk in. Een uitermate leuk stuk, lekkere golven enongeveer 27 graden, wat wil een mens meer? Muziekje en boekje erbij en Yup en Yul lagen er heerlijk bij! Yul (ikke dus

) was een beetje stoer geweest en had met minder gesmeerd dan factor 30 (zeg maar factor 6, oeps!)en dat was te merken ook, God straft meteen. Een ietwat aangebrande buik en bovenbenen zijn nu mijn straf maar het is gelukkig niet al te crispy. Gelukkig ben ik wel een beetje mijn 'trainingspak' kwijt... Ken je dat, als je na een paar dagen/weken zon voor de spiegel staat en je ziet een bruin voor- en achterlijf maar de zijkanten zijn nog wit, dat noem ik een trainingspak! Nou, die strepen zijn vandaag een beetje verdwenen gelukkig... Na niet meer dan 2,5 uur in de zon te hebben gelegen namen we de bus terug en hebben dus ook nog iets van de buitenwijken van Sydney gezien en die zijn ook niet echt vervelend.

Teruggekomen in ons hotel hebben we weer een wasje gedraaid en lekker het zand uit alle naden gedoucht en na wat lamlendigheid zijn we lekker gaan eten in het door ons zo geliefde Chinatown. Ik heb nog net geen spleetogen gekregen deze vakantie maar het scheelt niet veel. Moet stiekem wel zeggen dat ik toe ben aan een boterham met kaas, andijviestamppot, zuurkool, mayonaise en ei, kip en varkensvlees weer even wil bannen als ik terug ben. En nu zijn we dus weer lekker op de kamer, nog even een wasje in de machine gegooid op de 3^e etage en dan kunnen we naar bed. Morgen weer een beetje bijtijds op, koffer inpakken en een weekendtas. De koffer laten we in het bagagedepot van het hotel en de weekendtas nemen we mee naar Manly. Daar slapen we dus 1 nachtje bij Calvin en Geri en hopen we op een gezellige tijd met onze Ozzies. Verslag daarvan zal ik ongetwijfeld dinsdag of zo wel op de site zetten. Maandagavond vliegen we naar neef Robert en dan wordt het aftellen geblazen....

Geen foto's vanuit Sydney want we hebben zo'n beetje alle highlights al gefotografeerd de afgelopen 2 jaar....

Voor nu, oogjes dicht en snaveltjes toe, slaap lekker.........................

Ik ben er bijna……..

Nou, 8 uur 's ochtends, net m'n oogjes open en ga maar weer gelijk een blogje schrijven want anders blijf ik achterlopen. Nog wel even 300.000 foto's doorspitten voor jullie maar dat doe ik natuurlijk graag.

Gisteren, vrijdag, was onze laatste dag in Melbourne. We staan weer niet al te laat op, is zo zonde van je dag he, hebben weer het 'ik ga vliegen ritueel' van spullen bij elkaar zoeken, koffers pakken, inchecken via Internet, uitchecken en de koffers laten opslaan. Daarna duiken we de stad in om eerst even te ontbijten en daarna de tram te pakken richting de dierentuin. In iedere stad gaan we naar de dierentuin hoewel we daar in Perth echt geen tijd voor hadden, hier maken we er nog even tijd voor. Na wat gedoe in de tram met de kaartjes, die we uiteindelijk niet gekocht hebben (ja, we hebben zelfs echt zwart gereden), komen we aan bij de Zoo. Hij ziet er niet al te groot uit maar wat is ie leuk gebleken! Heel compact maar heel veel te zien. Een onwijs leuke vlindertuin waar de vlinders gewoon op je hoofd komen zitten en Paul z'n pet was erg gewild! Normaal gesproken zijn we wel weer in 2 uurtjes een dierentuin uit maar hier hebben we toch een kleine 3,5 uur gelopen en heul veul foto's gemaakt.

Na de dierentuin weer richting stad, onze Edgecombe fles wijn uit de handbagage gevist en richting 'onze' Chinees gelopen waar we al eerder geluncht hebben. Zit even te twijfelen of ik dat uit moet leggen van die fles wijn.... Nou ja, doe toch maar wel... In Australië hebben niet alle restaurants licenties om drank te schenken en mag je dus je eigen drank meenemen (BYO oftwel Bring Your Own), dat varieert van wijn tot bier (en zelfs je eigen taart mag je soms meenemen, dat valt ook onder BYO). Soms mag je alleen wijn meenemen omdat ze wel bier mogen schenken etc. Soms betaal je 'kurkgeld' van AUS$2,= p.p., soms helemaal niets. In ons geval was het wel handig want de handbagage moest zeker nog iets lichter worden en dat lukt prima met 1 fles wijn minder. En deze was lekkerrrrrr; een Chenin Blank, late harvest 2009, ik zeg het er maar bij voor de liefhebbers! Na een ongelooflijk heerlijke 'sweet & sour pork' gaan we nog heel even shoppen om daarna naar het hotel te gaan en de koffers op te pikken, we moeten om 18.00 uur ongeveer weg. Waarschijnlijk komen we ruim op tijd aan op het vliegveld maar op de heenreis was het erg druk op de weg in de spits en te laat komen willen we natuurlijk ook niet.

Zoals verwacht komen we 1,5 uur voor tijd aan terwijl dat bij binnenlandse vluchten maar 45 minuten hoeft te zijn maar het maakt niet uit. We gaan ff lekker zitten, en dan is het alweer tijd om in te checken. Anderhalf uur later komen we aan in Sydney, helaas heb ik m'n 1^e blog niet afgekregen in het vliegtuig want er beek een Zuid-Afrikaanse meneer naast mij te zitten die mijn blog mee zat te lezen. Ik nog voor de gein zeggen in het Engels 'je zit toch niet mee te lezen he?''maar dat deed ie dus wel. En zo heb ik 3 kwartier Nederlandse woorden in het Afrikaans met hem doorgenomen, best grappig.

In Sydney aangekomen (21.45 uur) hebben we de spulletjes weer een beetje uitgepakt en zijn toch nog maar even de stad ingegaan. Het is hier altijd zo leuk en we zijn erg benieuwd waar we nu precies zitten, nou, weer in Chinatown dus. In Darling Harbour, vlakbij het water en heel centraal dus. Makkelijk ook als we morgen naar onze vrienden in Manly gaan, we hebben sowieso lunch om 13.00 uur en als het goed is blijven we bij Calvin en Geri slapen maar dat moeten we nog even goed afspreken. Maandag proberen we dan nog even een duikje mee te pakken op Manly. Vandaag gaan we waarschijnlijk even naar de markt en hopelijk ook naar het strand. Ik heb zwaar de behoefte aan een bikini en badhanddoek en helemaal nietsdoen....... Maar eerst ga ik nu even foto's uitzoeken voor jullie, daarna Paul wakker maken en dan ga ik nog even dutten. Waarom Paul dan wakker maken? Nou gewoon, omdat ik dat leuk vind

hahahaha.....

Toedels!

x

ps. vergat ik nog te zeggen dat er geen foto's gemaakt mochten worden bij de pinguins dus helaas... Heb er stiekum nog wel een paar genomen maar dat is niet de beste kwaliteit...

Ehh… Tja.. Nou… Poeh… Zo...

...waar te beginnen om 3 dagen Melbourne in 1 A4-tje samen te vatten? Bij het begin, ja duh.... Dat was dus dinsdag. Nu zitten we in het vliegtuig naar Sydney waar we onze Bali-vrienden weer gaan ontmoeten, hebben we erg veel zin in.

Nou, afgelopen dinsdag dus. Een vlucht van 5,5 uur voor de boeg en 3 uur tijdverschil. Gelukkig waren de koffers ongeveer 20 kilo maar we hoefden niets bij te betalen. De handbagage is wel niet te tillen maar who cares?! Deze hele dag besteden we eigenlijk aan vliegen, om 10.20 uur vertrekt onze vlucht, we komen rond 16.30 uur aan en dan nog het tijdsverschil erbij optellen. Maar goed, de vlucht was OK en na een half uurtje taxi komen we aan in ons hotel. Kamer is ietwat aan de kleine kant maar goed uit te houden voor 3 dagen. We pakken onze tasjes uit, bellen nog even naar de ouders, eten een hapje in Chinatown (tegenover ons hotel, hoe vervelend

) en gaan dan ons mandje in.

De volgende dag gaan we snel achter een excursie aan, we willen de o zo commerciële excursie doen naar Philip Island. Als we deze redelijk snel hebben geboekt gaan we lekker in de stad wandelen. De vorige keer dat we hier waren was puur voor een overnachting (einde van de Great Ocean Road) en hebben we dus errug weinig van de stad gezien, tijd om dit goed te maken. We nemen overal de tijd voor, maken leuke foto's (toch?) , wippen even binnen in het Aquarium en genieten gewoon van de stad. Het is lekker weer en we vinden het hier helemaal leuk! Weer zo anders dan Perth maar wel heel leuk, het is hier een beetje artistiek, outgoing, hippie-achtig, super. 's Avonds eten we lekker bij een Grieks restaurant en wanen we ons ook in Griekenland, leuk zaakje met heerlijke gyros. Op ons gemak tippelen we weer naar het hotel waar we weer niet vroeg naar bed gaan.

Donderdag is de dag van Philip Island, we gaan op pinguïnjacht. Dat wil zeggen dat wij op het strand gaan staan te verkleumen terwijl de pinguïns uit het water komen en op zoek gaan naar hun nesten en bijbehorende jongen. Maar eerst gaan we met de hop-on-hop-off tram de stad door, eens kijken of we nog iets leuk gemist hebben waar we nog even uit kunnen stappen en foto's maken. Wel grappig zo'n trammetje, gratis, voorzien van commentaar en je kruist de hele stad door, lekker makkelijk, het enige dat je moet doen is op je kont zitten. We stappen even uit bij een hele mooie kathedraal, maken mooie foto's en lopen door een park naar het parlementsgebouw. Daarna lopen we langzaam weer terug naar het hotel waar ik ff een slaapje moet gaan doen want ik kan niet meer uit m'n ogen kijken van vermoeidheid. We hebben tot +/- 16.00 uur de tijd en daarna moeten we richting het ophaalpunt van de excursie. Onderweg halen we nog even een broodje op bij Subway want we weten niet of er vanavond nog iets te kopen valt bij het Pinguïncentrum. Om 16.45 uur worden we opgehaald en even na 17.00 uur worden we opgehaald. Het is, mede door de drukte op de weg, een goeie 2,5 uur rijden maar het landschap is prachtig dus geen straf. Als we bij het Pinguïncentrum zijn aangekomen rijden we heel langzaam via een pad door de duinen. Onze gids/buschauffeur laat ons de nesten zien van de pinguïns en vertelt dat er soms ook jongen in zitten die op hun ouders zitten te wachten en verdomd, we zien er een paar! Ze staan ook op de foto maar ik weet niet goed of jullie ze eruit kunnen halen. Zie je een soort vetvlek op de foto, dan is dat de babypinguïn, OK?! We mogen nog even uitstappen voor een paar foto's van het landschap maar we waaien bijna uit ons jasje, het is KOUDDDDDDD en het waait HARDDDDD! En we hebben ook nog een paar flinke buien, lekker vooruitzicht als je zo'n 2,5 uur op een paar vogels moet wachten die heel snel hun holletje in willen kruipen, zij wel...

Als we na dit rondje weer in het Pinguïncentrum aankomen is het er druk, niet normaal! (moet even gezegd worden dat er per jaar 600.000 mensen naar deze frummels komen kijken). Iedereen wil regenponcho's kopen, zo ook Paul (ik had er 1 bij me, jaja Moos is goed voorbereid). De Rangers vertellen ons dat de 1^e pinguïns al aan land zijn gekomen en nog steeds komen dus we gaan maar naar buiten, de regen trotseren. En jeetje, wat een buien. Als we bij onze VIP-tribune aankomen (je kan ook voor de plebs-tribune kiezen maar dan zie je minder, zien we inderdaad al een groepje pinguïns op de golven deinen. Als je niet beter weet denk je dat het een groep meerkoeten is of zo maar dit zijn dan ook de kleine pinguïns ter wereld. Ze zijn tussen de 25 en 30cm. hoog en zooooo schattig! Als je naar de golven kijkt kunnen ze er het ene moment niet zijn en ploep, daar ze dan ineens wel. De groepen die aankomen variëren tussen de 25 en 30 pinguïns per keer, maar komen wel allemaal uit dezelfde kolonie. Ze zijn zeg maar onderverdeeld in teams en elk team heeft een leider. Als de leider besluit het water uit te gaan volgt de rest, vertrouwt hij het niet, dan blijven ze in het water. Ze gaan nooit per pinguïn het water uit, dit om te voorkomen dat ze worden gegrepen door valken en andere grote vogels die hier rondvliegen. Een enkel keer komt er een pinguïn het strand op hobbelen en bedenkt dan ineens op het strand dat ie niet bij de goeie groep zit en vertrekt dan weer het water in en wacht dan op de volgende groep. Als ze het water uit gegooid zijn door de golven komen ze het strand oplopen en lopen via de 'boardwalk' waar wij op staan richting de duinen war de nesten zijn. Sommige nesten zijn door de mensen gefabriceerde houten dozen, ook wel gekscherend 'condominium' (flatgebouw) genoemd, ze hebben het ook hier prima naar hun zin en scheelt hun weer het jatten van een nest van een ander. Maar het is echt allemaal te leuk om te zien, die schetige beestje die je voorbij lopen, af en toe een eetje piesen en poepen, ruzie maken met elkaar in de bosjes en met veel geluid op zoek naar het nest. We kijken naar 2 groepen gaan dan weer naar binnen. Het is gelukkig opgehouden met regenen en heel koud is het ook niet meer maar echt lekker is anders. We halen binnen een bakkie thee en warmen en beetje op. Om 22.00 uur vertrekken we weer naar huis waar we om 23.50 uur aankomen. Dan nog 20 minuten lopen naar het hotel (en nu is het echt wel koud) en dan kunnen we naar ons mandje. Het wordt weer een kort nachtje want morgen checken we natuurlijk weer uit om naar onze een na laatste bestemming te vliegen; Sydney.

Nou, het laatste stukje van dit verslag heb ik om 1.15 uur nog zitten schrijven want ik liep natuurlijk gigantisch achter en ik moet nog 1, 5 dag beschrijven maar ik vind het nu mooi geweest. We liggen ondertussen in bed in Sydney en hopen morgen naar het strand te gaan, het wordt 27 graden dus zou moeten lukken.

Welterusten!

Jaaaaa, een reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn……

Maandag 7 december, we zijn dik over de helft van onze vakantie, nog 11 dagen te gaan. We hebben niet het idee dat we hier al zo lang zitten maar ook niet dat we pas beginnen. Besef van tijd en dagen ben je hier kwijt. In het begin konden we mooi refereren aan mijn verjaardag en deze dagen met Sinterklaas. Iedere ochtend vragen we aan elkaar ' dus het is nu die en die datum en die en die dag? Zo blijven we een beetje scherp want we hoeven eigenlijk nergens op te letten, alleen als we gaan vliegen.

Zoals vandaag eigenlijk, we moeten voor 15.30 uur de camper inleveren en we hebben om 9.45 uur een reisje langs de Swan River geboekt staan. We kijken de koelkast na, de spulletjes die we overhebben zetten we in de campingkitchen en als de koffers en tassen in de camper staan gaan we weer op pad. Na wat oponthoud in het verkeer en parkeermeters die niet werken komen we toch nog 1 minuut voor tijd aan bij de boot. Het is een grote boot waar je deels binnen kan zitten maar ook overdekt buiten. Laat het nou net deze ochtend bewolkt zijn en hard waaien, het is echt fris! Ik ben al gewisseld van t-shirt, van spaghettibandje naar mouwtje. De boottocht is zo zo, we zien wel veel maar alles best op grote afstand. Er staan prachtige huizen langs de kant, de 1 nog mooier dan de ander en de duurste is een enorm pand met bijgebouwen, op dit moment is daar een bod op gedaan van AUS$ 74,5 miljoen. Al met al, het is lekker om buiten te zijn maar we hadden ook iets leukers kunnen doen. We hebben nog even een leuk gesprekje met een Engelse, die in Zwitserland woont en werkt, de vader van haar kindje woont in Kaapstad maar is ook Engels en zij reist samen met zoontje Charles (+/- 1,5 jaar oud) een beetje de wereld over in de wintermaanden als ze niet werkt. Tja, zo kan het ook, lekker multicultureel....

Na de boottocht gaan we eigenlijk liever de camper inleveren dan naar de dierentuin, kunnen we daarna nog even de stad in en weer niet moeten jakkeren. We rijden langs ons hotel om de bagage vast af te geven maar we krijgen direct onze kamer toegewezen, nog makkelijker. We dumpen alles boven en rijden dan naar de camperboer. We zetten de camper nog even langs de kant om 'm schoon op te leveren en rijden dan naar Maui. Wat we deze 10 dagen gezien hebben is dat we de caravanparken erg leuk vinden en de cabins ook maar dat het hele campergedoe (dus koken en slapen in de camper) niet echt iets voor ons is. Het constante opruimen van je bed en ieder dingetjes voordat je gaat rijden, geen cruisecontrole hebben, langzamer moeten rijden dan een auto en heel voorzichtig in de bochten en een veel langere remweg, allemaal dingetjes die we net niet leuk genoeg vinden om constant in zo'n ding te rijden. Maar het buiten leven, de camping en de wat meer basic manier van reizen vinden we prima. Wasjes draaien op de camping, Internetten in de campingkitchen, allemaal prima maar niet meer slapen op zo'n heupverziekend matrasje. De camper werd nog even helemaal gecheckt door een Maui mevrouw en we bleken 1581 kilometer gereden te hebben, niet mis he?! We hebben in ieder geval veel plezier gehad de afgelopen dagen, nu nog 1 dag in een hotel en dan vertrekken we weer uit Perth. We hebben het aan deze kant erg leuk gehad, het is inderdaad anders dan aan de Oostkust, nog gemoedelijker, nog groener, nog meer vliegen maar zeker de moeite waard!

Na nog een paar uurtjes in de stad gaan we naar ons hotel, het wordt tijd om de bagage op orde te krijgen want bijbetalen willen we nu natuurlijk niet. Eerst maar eens goed de bagageregels vragen aan de conciërge van het hotel en hij belt voor ons naar vliegmaatschappij Qantas. Het blijkt helemaal anders te zijn dan wij denken. Je mag niet alleen gewoon alle vloeistoffen (in alle formaten) meenemen in je handbagage (mag alleen op binnenlandse vluchten maar is wel heel fijn om te weten!), je mag zelfs 5 liter!!!!!!!!!!!!! wijn meenemen per persoon, gewoon in je handbagage! Nou, hadden we dat geweten, wij zijn heel keurig geweest en hebben maar 5 flessen gekocht dus we kunnen nog wat meenemen, zeker omdat er in Sydney 1 uit gaat en we er nog wel 1 soldaat maken met z'n tweetjes. Dat wordt dus nog even wijnshoppen..... En je koffer mag zelfs maximaal 23 kilo wegen, nou hopen dat dat gaat lukken, vast wel, m'n nieuw koffer weegt toch 1,3 kilo minder dan de vorige....

We doen nog even een belrondje naar Nederland en dan gaan we slapen, het wekkertje gaat weer om 7.00 uur morgen, eens kijken wat Melbourne ons de komende dagen gaat brengen.

Swan Valley

Onze een na laatste dag met de camper dus die moeten we nog even goed benutten. We hebben in wat brochures gekeken en hebben besloten vandaag de Swan Valley te gaan bezoeken. We beginnen de dag een beetje lui, wat later opstaan, beetje Internetten, tourtje voor morgen regelen en boodschappen doen. Als we terugkomen in de cabin doen we nog een dutje van een uur want door de warmte (vandaag 35 graden) zijn we alweer behoorlijk sloom geworden. We hebben bij de receptie een leuk foldertje gevonden waarin staat welke winerie welke wijnen heeft en wat de specialiteit is van het huis. Heel fijn want we hebben natuurlijk al aardig wat geproefd en kunnen n u wat selectiever te werk gaan. Aangezien het al wat later is gaan we eerst lunchen in het gebied. We gaan naar een restaurant dat Wagyu beef verkoopt (ff Googlen). Het eten is erg goed en het uitzicht echt geweldig mooi. Alle ramen en deuren staan hier open en je kijkt weer zo de wijngaard in, echt super.

Na de lunch vertrekken we naar een winerie die bekend staat om zijn Muskaat (Muskaat) wijn en Muscat ijs, dat willen we wel eens proberen! We doen eerst weer een proeverijtje en krijgen dan de Muscat dessert wijn en later ook de Fortified Shiraz te proeven, werkelijk overheerlijk allebei! De overige wijnen zijn ook heerlijk en we besluiten dan ook een doosje samen te stellen voor neef Robert want de verzendkosten (lees vliegkosten) zijn hier gratis. We kiezen 6 mooie wijnen uit en krijgen er zelf ook nog 1 mee. Met de eigenaar hebben we een ontzettend leuk gesprek, heel ongedwongen en hij vertelt ons over de geschiedenis van het wijnhuis. Zijn opa kwam vanuit Engeland naar Australië en heeft hier in 1925 de winerie opgestart. Nu, 84 jaar later leiden Alfred en Wally Edgecombe hier het bedrijf, nog steeds met en onder de naam van hun opa, geweldig toch? Maar, door al dat geklets, geproef en bestellen is het al aardig laat geworden en we willen toch nog even naar de winerie die chocolade port verkoopt. We skippen het ijs en vertrekken naar de volgende. In een heel klein winerietje hebben we weer een gesprek met de eigenaar en die heeft zoveel te vertellen over de geschiedenis van Engeland/India, de belastingregels in Australië, het opzetten van de winerie, echt leuk om te horen. Zijn wijnen zijn echter niet zo bijzonder totdat hij ons een bijzondere rosé laat proeven, heerlijk! Maar dan, dan gaan we over op de port, de witte is lekker, de rode ook maar de chocolade port, mmmmmmmmmmmmmmm, lekkerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!! Daar kopen we ook maar weer een flesje van, die gaat vast wel op thuis. Buurman Bob, die moet je maar eens komen proeven!

Maar, dan zien we op ons horloge dat we best nog wel eens tijd zouden kunnen hebben voor dat Muscat ijsje bij Edgecombe en rijden we 5 km. terug. En gelukkig, ze zijn nog 3 kwartier open. De eigenaar, Afred, herkent ons nog en vraagt wat we komen doen. We bestellen zijn specialiteit met een kopje thee en koffie en gaan lekker de tuin in. Daar zien we broer Wally staan en lopen naar hem toe. Honderd uit vragende hem over de wijngaard. Ze hebben hier niet allen druiven maar ook olijven, pruimen, navelsinaasappelen en citroenen, zo groot als een kleine sinaasappel. En het uitzicht, zo mooi...... Aan het water, waar zwarte zwanen en futen heerlijk ronddobberen, langnekschildpadden zitten hier ook in het meer en volgens Wally komen ze nu regelmatig het water uit om eieren te leggen. Helemaal leuk toch? Ondertussen zien we Albert met ons ijs aankomen en nemen we afscheid van Wally, hij geeft ons nog wel toestemming om straks nog een beetje rond te koekeloeren in het gebied. Als we naar onze tafel lopen zien we een grote coupe ijs staan, de drankjes en een fles Muscat dessertwijn. Volgens Alfred moeten we die over het ijs sprenkelen en tussendoor wat slokjes toevoegen. Nou, daar weten wij wel raad mee Alfred! En de smaak, fantastischhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh! Met een glimlach op het gezicht na het eten van dit ijsje ga ik even betalen zodat we rond kunnen gaan lopen. Als ik terugkom heeft Wally een citroen voor me achtergelaten bij Paul, een enorme kanjer (Wally ook hoor...). Of we er nog iets mee kunnen weten we nog niet maar we noemen de citroen vanaf nu Wally. We lopen nog wat door de wijngaard en naar het meer, wat een omgeving, je zal hier maar wonen!

We rijden terug naar huis waar we een pizza de oven inmikken en nog wat restjes uit de koelkast opmaken. We hoeven er niet meer uit vanavond, we kunnen de spullen pakken, de camper vast een beetje leegmaken en op tijd naar bed. Morgen staan we weer bijtijds op, gaan een klein tourtje doen, proberen de dierentuin nog mee te pikken en gaan we de camper inleveren. En als we dan nog tijd hebben dan gaan we nog even het centrum in om een klein beetje te shoppen. Tot morgen dus!

X

Quokka's, (spreek uit als kwakka's of kwakkaas, wat jij wilt)………

Vandaag, zaterdag, zoals gezegd naar Rottnest Island. Rottnest is een subtropisch eiland en ligt in de Indische Oceaan, op ongeveer 19 km. uit de kust van Freemantle/Perth (+/- 40 min. varen). Het eiland is 11 km. lang en 4,5 km. breed en is autoluw. De enige auto's die er mogen komen zijn van de Ranger en de ''hop-on-hop-off-bus'. De geschiedenis laat zien dat er 7000 jaar geleden al tekenen waren van Aboriginals maar in 1696 officieel ontdekt door de Nederlander Willem de Vlamingh die toen op het niet bewoonde eiland kwam en het zich toe-eigende. Hij noemde het Rat's Nest omdat er zoveel mega-grote 'ratten' leefden, de quokka's. Nou, voor zover dit stukje geschiedenis.

Het 1^e wat wij doen op het eiland is onze fietsen ophalen die we voor deze dag gehuurd hebben. We hebben niet de intentie het eiland te gaan rondcrossen maar meer van strandje naar strandje te fietsen, dit wordt een relaxdag en het wordt tijd om onze kleur weer eens op te halen. Als we een klein stukje gefietst hebben op onze mountainbikes komen we de eerste kwakkaas (zal ik het jullie makkelijk maken?) tegen. We zetten onze fietsen tegen een boom en lopen naar ze toe. Ze vinden het allemaal OK en heel langzaam komen ze naar ons toe gehopt. De diertjes zijn een kruising tussen een mini-kangoeroe en een reuze rat. De lopen op hun voorste pootjes en hippen een beetje rond, heel schattig zijn ze wel. Ik hurk er voor 1 neer en steek m'n hand uit. Langzaam komt ie op me af, snuffelt wat aan m'n hand en likt er wat aan. Blijkbaar is m'n duim erg lekker want heel voorzichtig pakt ie 'm met zijn pootje vast en zet er daarna z'n tanden in..... G**%&*%%^&& dat doet zeer! Ik moet ook met geweld m'n duim terugtrekken anders bijt ie door! Is niet de fout van het beestje hoor, die denkt alleen maar een lekker hapje gevonden te hebben... Maar zeer doet het wel, kanonne! De volgende morgen heb ik niet meer het idee dat m'n duim in een bankschroef heeft gezeten dus kun je nagaan! Maar goed, na weer 'honderden' foto's te hebben genomen van deze cuddles is het tijd om verder te gaan.

Bij het eerste de beste strandje dat we zien parkeren we de fietsen en lopen naar een stukje strand waar nog niemand zit. En aangezien het heel warm is die dag trekken we snel onze kleren uit om een lekker verkoelend duikje te nemen in het prachtige blauwe water. Het water ziet er ontzettend aantrekkelijk uit, prachtige kleur, ondiep en vast lekker warm. Maar daarin we vergissen we ons, het water is KOOOOOUUUUDDDDD! Allemachtig hee, alsof je in een bak ijswater stapt! Heel voorzichtig waden we door het water in de hoop dat het water wordt en dat wordt het dus niet. Gelukkig zien we naast ons een ondieper poeltje en gaan daar lekker in staan, hier is gelukkig een stuk aangenamer en wat blijkt, er zwemt een baby stingray in! Snel de camera halen en een paar leuke foto's schieten, dit is heel bijzonder! We horen dat er in een ander poeltje nog een paar zwemmen dus daar gaan we ook maar even kijken, helaas zijn ze daar al 'weggepest' door de hoeveelheid kinderen. We durven het hier wel aan om even te zwemmen en als we lekker afgekoeld zijn is het tijd voor een zonnetje, lekker lui op het strand liggen en van de zon genieten. Als er een klein uurtje later wat te luidruchtige Schotten zich in het water gevoegd hebben is het voor ons tijd om te gaan, op naar het volgende strandje.

En zo gaat dat dus gedurende de dag, beetje fietsen (eigenlijk te warm, teveel vliegen en heuveltje op en af, niks voor Moos!), beetje hangen, beetje zwemmen, gewoon een lekkere dag. Helaas bij het laatste strandje hebben wat vandalen onze, en andere, fietsen toegetakeld. Er waren een aantal weg, de mijne had een lekke achterband en die van Paul had of een kapotte voorrem of de versnelling was gaar, we moesten in ieder geval gaan lopen. Balen natuurlijk want in die hitte en met die vliegen is het echt geen pretje. Na de 1^e heuvel was ik het al schijtzat en gelukkig kwam er een bus aan. De buschauffeur uitgelegd wat er aan de hand was en die heeft een verhuurbedrijf gebeld die ons zou komen helpen. Een klein kwartiertje later kwam er inderdaad iemand opdagen, niet ons verhuurbedrijf maar hij kon ons wel helpen. En samen met hem kwam de Ranger ook aanrijden, die wilde ff weten wat er allemaal gebeurd was. Nou goed, wij 2 nieuwe fietsen en zo konden we terugrijden naar de pier, fietsen ingeleverd en nog even lekker kunnen lunchen. Half uurtje later weer op de boot en zo was er weer een dag voorbij. Vanuit Freemantle naar ons caravanpark in Perth gereden, hebben we vanmiddag nog even geregeld want we hadden nog geen slaapplaats. Gelukkig is het nog geen hoogseizoen dus is er vaak nog wel plek. Als we echter ons huisje zien vanaf de buitenkant worden we niet echt vrolijk, het ziet er een beetje ouwe meukerig uit. Maar binnen, helemaal prima! Groot, ruim, schoon helemaal niet zoals de buitenkant doet vermoeden. Hier houden wij het wel 2 dagen uit voordat we weer naar Perth-stad vertrekken. Maandag moeten we de camper weer inleveren en slapen we nog 1 nacht in een hotel. Maar eerst nog even plannen voor morgen maken, wat zullen we eens gaan doen?