5x Wauw!

Dag 11

Wauw! was de rondrit in het zuidwesten, wat hebben we genoten! Zoveel mooie dingen gezien en leuke dingen meegemaakt. Goeie motels (lodges) gehad, ruime kamers, schoon en op strategisch goede plekken. Bijna overal gratis Internet (behalve in Las Vegas) en enorm goeie service.

Wauw! was Caesars Palace! Wat een gigantisch complex.. Spa's, casino's, restaurants, winkels noem het en het is er. Geheel in de stijl van de Romeinse tijd, pilaren, zuilen, standbeelden, alle gangen hebben namen zoals Cleopatra's Way, marmeren fonteinen, echt te gek!

Wauw! was de show van Cher. Misschien hadden we vooraf iets anders verwacht maar het was toch wel een hele leuke show. Bij ieder lied of (stuk van een lied) dat ze zong trok ze een ander outfitje aan, soms zelf het outfitje uit de jaren '60. Al met al wel heel leuk maar we zijn toch gekomen voor de zang. Zingen deed ze helaas niet de hele tijd, tussen de liedjes door waren er opnamen te zien van vroegere tijden met Sonny, filmpjes van tv-opnamen, stukjes uit de films waarin ze gespeeld heeft en oude liedjes. Toen de show begon kwam ze in een soort glitter vogelkooi over het publiek heen vliegen en had zelf een enorme glitteroutfit aan geheel met hoofdtooi. Heel leuk om te zien! Ze liep over het podium naar alle fans en alle homovrienden gingen daardoor enorm uit hun dak, was een echt kippenvelmomentje. Ze maakte vervolgens een praatje wat echt lachen was en toen begon de show. Voor de show waren wij gaan eten bij Rao's, 1 van de tenten waar een sterrenchef staat (maar het eten was niet echt bijzonder) en die wij samen met de showtickets geboekt hadden. Al met al een echt avondje uit dus.................

Wauw! is ook de beenruimte in het vliegtuig op dag 12. Gisteravond met inchecken geprobeerd om premium economy te boeken wat lukte. We hebben nu (ik zit in het vliegtuig te typen), de beenruimte van een businessklas maar nog steeds wel met redelijk krappe stoeltjes. Maar, stukken beter dan de 1^e vlucht. Dit hebben we straks ook op de vlucht van Chicago naar Orlando plus dat we een soort voorrangspositie konden boeken om door de douane te gaan. Kijk, je moet overal voor betalen maar het maakt het toch allemaal net even wat praktischer. We hebben straks maar 1 uur overstaptijd en kwamen vorige week bijna tijd tekort met 2 uur en gestress willen we niet hebben dus............

Wauw! was de aankomst in Orlando. Na een lange nacht en dag aangekomen op deel II van onze reis, Het is heerlijk weer, tropische temperaturen en een warm windje. Huurauto gehaald en op naar het hotel. Wat ziet het er hier mooi uit! Veel groen, veel water, veel outlet centra, veel van alles. Ingecheckt, spullen uitgepakt en gaan eten Nu plannen maken voor de komende dagen. Het wordt Animal Kingdom, Magic Kingdom, grootste winkelcentrum in Florida en, als we dat gaan redden, Epcot Centre. Dus nog heel even wat dingetjes lezen en dan ons mandje weer in, de wekker staat op 7.30 uur.

Laatste dag natuurpark

Dag 10

Dag 10, onze laatste dag in het zuidwesten. We zijn 10 dagen geleden begonnen met deze rondrit en morgen eindigt hij officieel. Althans, dit stuk dan he, overmorgen hebben we nog een autorit te gaan van Orlando naar Miami. Morgenochtend vertrekken we weer naar Las Vegas. Aangeraden wordt om ook nog naar Zion National park te gaan maar dat doen we niet. Zijn 2 redenen voor; 1) we willen nog graag wat extra tijd in Vegas doorbrengen, 2) Zion heeft last van wegwerkzaamheden waardoor de weg naar Vegas wel eens 3 uur afgesloten kan gaan worden en dat risico willen wij niet nemen. Dan maar geen mooie uitzichtjes meer, Vegas is ook helemaal toppie. Waarschijnlijk moeten we een uurtje of 3,5 rijden dus we vertrekken vrij vroeg in de ochtend. Dan gaan we de dag doorbrengen in Caesars Palace waar we 's avond een diner hebben in Rao's en daarna de show van Cher gaan bezoeken. Heb er al helemaal zin in! Daarna hopen we nog even langs te wippen bij het Excalibur hotel. En dan ons mandje in, hoewel, misschien halen we wel door. We moeten nl. om een uur of 2 opstaan want we moeten om 6.20 uur vliegen naar Orlando. Dan moeten we de huurauto nog inleveren en 2 uur van tevoren aanwezig zijn dus dat wordt een heeeeeeeeeeeel kort nachtje.

Op dit moment zit ik onze kamer het reisverslag bij te werken, het is 15.00 uur 's middags. We zijn net aangekomen in Bryce Canyon City en hebben een broodje gegeten. Paul is een beetje suf geworden van het autorijden dus die doet even een power-nappie dus heb ik tijd voor het verslag.

We zijn dus van Torrey naar Bryce gereden, een werkelijk schitterende rit die door de bergen ging, waar ook nog sneeuw lag. Daarna veel groen en weer rotsen maar wat is het mooi, het grootste gedeelte vandaag rijden we dan ook door een bos, Dixie National Forrest. We gaan zo meteen nog Bryce Canyon National Park in, dat moet ook helemaal super zijn. Bryce staat bekend om zijn hoodoo's. Dit zijn stenen gevormd door voornamelijk de wind, die als een soort wachters in de valleien staan. Onderweg zijn we de steensoort al tegengekomen, een hele mooie warme kleur oranje. Moet een schitterend gezicht zijn met het zonlicht erop, we zullen het zo gaan meemaken.

Zo, dat was Bryce, wauwwwwwwwwwwwww.... Wat een schitterende omgeving en wat een mooie kleuren om ons heen! We zijn alle highlights afgegaan die in onze boekjes stonden en het was helemaal te gek! Veel te lang blijven hangen bij de prairiehondjes want wat zijn ze leuk... Ook hier lekker weer, een graag of 20 maar wel met heel veel wind. Soms waai je uit je jasje, soms is het echt heel warm maar genieten is het wel, beter dan kou, regen en sneeuw. Over sneeuw gesproken, dat ligt hier ook nog, op sommige plekken zelfs nog een hele laag. Maar vorig jaar hadden we dat ook in Yosemite, San Francisco, daar was ook de sneeuw nog niet weg en toen was het daar een graad of 28. Ach, het zorgt voor leuke contrasten op de foto. Bryce Canyon staat vooral bekend om zijn Hoodoo's. Doordat het meer dan 200 dagen per jaar in dit gebied vriest en dooit worden de kalk en zandformaties langzaam door wind en water afgesleten en vormen zo de zogenaamde hoodoo's. Bryce Canyon is dus gevormd door water en wind. Bryce dankt zijn kleuren aan een laag zandsteen waar verschillende soorten mineralen in zitten. Het is een laag in de grond die hier aan de oppervlakte komt, door erosie van wind en water is het zachte losse zand weggespoeld en bleven de hardere lagen in de vorm van zuilen (Hoodoo's) staan. De omstandigheden om Hoodoo's te vormen zijn op deze plek optimaal, weinig begroeiing door gras en bomen, steile hellingen en verhogen de snelheid van het naar beneden stromende water, natuurlijke breuken in de rotsen, de hoogte van het gebied, veel vorst waardoor rotsen kapot vriezen. Doordat het proces van erosie blijft doorgaan worden de Hoodoo's steeds smaller. Als de Hoodoo te smal wordt zal hij uiteindelijk in elkaar storten. Zo, dat was even een staaltje Hoodoo-geschiedenis....

Nu zitten we op de kamer, we hebben heerlijk gegeten en zo meteen gaat het licht uit. Ons wekkertje staat op 6 uur want we willen snel naar Vegas. Morgenavond heb ik geen tijd om te schrijven want we hebben een druk programma en weinig tijd dus waarschijnlijk dinsdag is er weer een update. C U laterrrrrrrrrrrr

Tussen kabouters en/of paddenstoelen

Dag 8

Vandaag een dagje Arches National Park. We hebben ons goed laten adviseren door de VVV-mevrouw. Eerst gaan we ontbijten bij Denny's. Helaas weer ei, een ei hoort erbij hoor in de USA. Je kan geen ontbijt krijgen of er zit wel een ei op, tussen, onder, boven of in..... Na het ontbijt langs de supermarkt om spullen voor de lunch in te slaan. Ze hebben hier heerlijke verse salades en broodjes dus we zullen lekker eten vanmiddag. Nog even tanken en dan kunnen we gaan. Arches ligt niet ver van ons hotel, ongeveer een kwartiertje. Ik zal jullie niet verder lastig vallen met de details want ik kan natuurlijk wel iedere 'arch' (boog) gaan benoemen maar daar zitten jullie vast niet op te wachten. We hebben er in ieder geval een heerlijke dag gehad. Prachtige natuur gezien, heeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeel gelopen (op dag 9 enorme kramp in de kuiten!) en lekker weer gehad...... Foto's staan al op de site dus dan krijgen jullie een kleine indruk.

Dag 9

Vandaag van Moab naar Torrey, vlakbij Capitol Reef. We slapen een klein beetje uit, douchen, koffer inpakken en uitchecken. We gaan eten bij het bakkertje waar we vd week al heerlijke broodjes gehaald hebben en slaan daarna bij de supermarkt weer lunchspullen in. Dan op weg naar Torrey, we zullen eerst nog een tussenstop maken in Hanksville. Daar ligt namelijk het Goblin Valley State Park. In de vallei staan duizenden wonderlijk gevormde rotsfiguren, de meesten zijn niet meer dan 2 of 3 meter hoog. In 1949 heeft de vallei de naam Mushroom Valley gekregen, omdat veel van de rotsfiguren gelijkenis vertonen met paddenstoelen. Later werd de naam veranderd in Goblin Valley; ook dat is een goed gekozen naam omdat je met gemak een heel leger boosaardige kabouters in de rotsfiguren kan zien. De Goblins hebben, net als de ondergrond, allemaal dezelfde chocoladebruine kleur. Het is echt lachen als we de auto uitgestapt zijn, het is net of je in een fantasiewereld terecht gekomen bent. Het is zo'n vreemde omgeving. We lopen de vallei in en zien de meest rare rotsformaties. Soms herken je er zeker paddenstoelen in, de kabouters vind ik persoonlijk wat ver gezocht. Maar, het is een machtig gezicht, echt enorm leuk en mooi. We lopen al gauw 1,5 uur in het park en besluiten boven te blijven lunchen. We zitten op een terras met uitzicht over de vallei, helemaal leuk! Het is alleen een beetje frisjes boven, in de vallei stond nauwelijks wind. De buitentemperatuur is nu +/- 10 graden, best koud zou je denken maar niets is minder waar, in het zonnetje loop je gewoon met korte mouwtjes. Het is denk ik zo'n wintersportgevoel, het is koud maar je moet toch ook uitkijken dat je niet verbrandt. Heerlijk weertje!

Na de lunch rijden we dan echt verder richting Torrey. We gaan eerst onze spullen afzetten bij het motel en gaan dan terug het park in. De natuur is hier prachtig. Wel weer veel rotsen maar ook heel veel groen. We zien herten in het wild grazen, er lopen ook weer runderen rond en er zijn fruitboomgaarden. Helaas zijn we nog te vroeg voor het fruit maar het is heel gaaf te zien hoeveel kolibries er rondvliegen. We rijden de scenic route, nemen foto´s van de rotstekeningen die door de Fremont Indianen gemaakt zijn en kijken op ons gemak om ons heen. De Fremont Indianen hebben veel overeenkomsten met de Anasazi Indianen die in het gebied van Moab leefden. Beide groepen Indianen bouwden veel in de rotsen en dat resulteerde dus in de tekeningen op de wanden. Zo gaven zij aan hoe het weer in dit gebied was, hoe de samenstelling van de groep was etc. We sluiten de dag af met een lekkere maaltijd in het hotel. Daarna weer foto´s uploaden en verhaaltje schrijven. It´s time to go to bed.......

Taking it slow

Dag 7

Dag 7 alweer maar het lijkt alsof we hier al weken zitten. Bijna iedere dageen andere omgeving, zien mooie dingen en maken lange dagen. Het weer is goed opgeknapt sinds Flagstaff. Nu is het bijna iedere dag 25 graden. Heerlijk weer, beetje wind dus dat betekent goed insmeren. Iets dat we de 1^e zonnige dag zijn vergeten en daarna met rode nekjes en neuzen rondliepen. Ook hebben we na 2 dagen weer eens Internet dus dat wordt alle mailboxen en Hyvespagina's checken. En ook de telefoons hebben weer bereik.

De wekker gaat weer om 7.30 uur, we gaan eerst ontbijten en dan rustig aan richting Moab, Utah. Dit is de 3^e staat die we aan gaan doen. We wilden gister nog naar het '4-statenpunt' maar dat is under construction. Maar goed dat we dat weten anders hadden we een uur voor nop gereden. Na een enerverend ontbijtje rijden we Mexcican Hat uit en rijden door het mooie landschap eerst naar het plaatsje Bluff. Hier zien we al gauw een toeristische trekpleister. Bij het Bluff Fort is nl. een Mormoons kolonistendorp nagebouwd. Als we in gesprek komen met 1 van de vrijwilligers blijkt dat haar over, over, over, overgrootouders hier gewoond hebben. Als eerbetoon aan die tijd houden de mensen het hier netjes en bouwen nu zelfs nog huisjes na of kopen spullen op zoals oude huifkarren. Een paar van die karren zijn in Duitsland gekocht waar een verzamelaar e had staan. Erg leuk om te zien.

Na Bluff rijden we weer verder. Het landschap verandert van rood gesteente naar groene velden. In de verte zien we zelfs bergen. Onderweg stoppen we weer voor wat leuke fotomomentjes. Bij Moos vallen de luikjes dicht, ik ben zo moe. Als we in Moab aankomen besluiten we dan ook om het even rustig aan te doen. We checken in, pakken wat spullen uit en gaan een uurtje slapen. Uitgeslapen worden we een uur later wakker. We besluiten naar het Visitor Centre te gaan voor wat info over de parken, ergens wat broodjes te kopen en mee te nemen. Het VC heeft leuke en goede informatie voor ons. Zij raden ons aan vanmiddag nog naar het noordelijke deel van Canyonlands te gaan en daar het mooiste stuk te bekijken en morgen naar de Arches. Wij wilden dit in 1^e instantie omgekeerd doen omdat we dachten in Canyonlands meer tijd nodig te hebben. We nemen het advies ter harte, rijden naar de bakker en nemen lekkere broodjes, melk en jus d´orange mee. Na een half uurtje rijden komen we in Canyonlands aan en besluiten direct naar het mooiste uitkijkpunt te gaan en op de weg de andere look-outs mee te pakken. Dead Horse Point is de plek waar een deel van Mission Impossible II is opgenomen en waar Thelma en Louise het ravijn inreden, dit even voor de filmliefhebbers. Het uitzicht is ook hier weer mooi maar we vonden de Great Canyon mooier. Het waait hier enorm maar dat is niet erg want het is vandaag 29 graden. Heerlijk om hier te zijn. Langzaam aan rijden we terug richting motel, we hebben weer veel gezien vandaag. Vanavond nog lekker ergens eten, een wasje draaien in het motel en dan het reisverslag weer bijwerken. Drie reisdagen verwerken en foto´s erop knallen. Het is even werk maar ik doe het graag....

Wild Wild West

Dag 6

Vandaag een relaxte dag. We rijden van Page naar Mexican Hat, dit ligt in de staat Utah. Het is zo'n 2,5 uur rijden en komen dan aan in het Monument Vally gebied. Het gebied werd beroemd door western films en John Wayne. Onderweg zien we de droogte die we nu kennen van Arizona maar we zien het ook wel iets groener worden. Het is overduidelijk ook hier Indianengebied. Overal de kraampjes waar sieraden en aardewerk verkocht wordt en de schapenfarms/boerderijen. Het zonnetje schijnt weer lekker, het wordt vandaag 25 graden, niet verkeerd. Onderweg stoppen we nog in het Navajo National Monument gebied. Hier kun je nog wat wandelingen maken en uitzicht hebben op de prachtige natuur. Ik laat dit even aan me voorbij gaan, qua enkelpijn gaat het niet en ik heb een enorme hoofdpijn. Later vertelt een meneer uit Texas mij dat dit kan komen door de bloeiende cipressen. Die scheiden een stofje uit waar mensen, die er gevoelig voor zijn, enorme bonkende hoofdpijn van krijgen, c'est moi! Paul gaat wel, eerst naar beneden en komt als een hijgend paard weer boven. Was een pittige klim terug maar het uitzicht was mooi. De 2^e wandeling was minder heftig maar het uitzicht helaas ook iets minder... We eten hier nog even een broodje en rijden dan weer verder.

Als we in Mexican Hat aankomen valt het op dat het landschap veranderd is. Van droog en dor naar steen, heel veel steen en rood zand. Maar mooi, geweldig! Er zijn wat rotsformaties die een naam hebben, 'left mitten' (linker (west) want), 'right mitten', (rechter (oost) want) en 'three sisters', ook wel bekend als de drie zusters..... Trouwens, met want bedoel ik zo'n ovenhandschoen zeg maar, geen verkeerd geschreven wand

Op weg naar Goosenecks komen we nog langs Mexican Hat Rock, je raadt het al, een rots in de vorm van iemand met een Mexicaanse hoed (sombrero). We rijden er langs en nemen wat foto's, heel leuk om te zien. Dan gaan we van de weg af en rijden op een ongeplaveide weg naar de outlook van de Goosenecks. Nou, wat een fantastisch uitzicht op de canyon! De canyon is +/- 500 meter diep en heeft vier vertakkingen van de San Juan River. Echt een adembenemend plaatje. Je moet ook niet te dicht bij de rand gaan staan want het is niet beveiligd. Hier natuurlijk ook weer foto's nemen en dan op naar The Valley of the Gods, ook een onverharde weg (27 km.) maar volgens de motel-meneer goed te doen met een luxe auto. Het uitzicht is onwaarschijnlijk mooi, zoiets hebben we nog nooit gezien. Rotsformaties waar we soms ook dingen in zien (kinderen of een man en vrouw, of een Afrikaanse vrouw met bepakking op haar hoofd en rug) maar als we de bocht omgaan lijkt de rots daar weer niet op, heel apart... Nu het wat later op de dag is, is het licht ook heel mooi. Schaduwen vallen mooi, de lucht is mooi helder en de temperatuur lekker. We stappen hier en daar uit voor de foto's of een filmpje en kijken onze ogen uit. In het wild staan runderen en paarden lekker te grazen, heerlijk moet dat hier zijn, geen hekken en lekker veel groen. En je ziet ook gewoon de Indianen voor je die hier hebben geleefd. Rennend naast 1 van de paarden, erop springen en rijden zonder zadel over deze enorme vlakte. En wat moet het een gek gezicht zijn geweest voor de 1^e kolonisten, die zagen al deze vreemde rotspartijen en moeten vast gedacht hebben dat de Indianen dit zo gemaakt hadden. Echt een geweldig inspirerende omgeving. Een soortgelijk gevoel hadden we bij de Uluru in Australië. Het rondje duurt bij elkaar ongeveer 2 uur en we hebben genoten van iedere minuut. Na deze mooie tour rijden we terug naar het motel, lekker rustig aan doen vanavond. Even eten, beetje relaxen, reisverslag updaten en dan op tijd naar bed. Morgen is weer een nieuwe dag.

Dagje Canyons

Dag 5

Vandaag vroeg dag, 6.20 uur staat de wekker. We worden echter al om 5.50 uur wakker en gaan er dan 10 minuten later toch maar uit. We hebben gister een tour geboekt naar de Antelope Canyons. Op foto's die ik gezien heb is het zo ongelooflijk mooi, dat mogen we zeker niet missen! De excursie begint om 8.00 uur en we moeten ons nog een kwartiertje voor tijd melden dus we lopen om 7.30 uur ons motel uit. De tour begint met een ritje in een soort jeep-achtige auto. Eerst een stukje over het asfalt en daarna off-the-road. De Canyon, ook wel een slot Canyon genoemd, is een smalle kloof in de rots waar je net doorheen kunt lopen. Nou ben ik licht claustrofobisch maar de Canyon is aan de bovenkant open en dan heb ik er geen last van. De Canyon ligt in het Navajo reservaat en is 233 miljoen jaar oud. Met een gids gaan we de Canyon in en het ziet er echt zo uit als op de foto. Doordat het boven open is valt het zonlicht naar binnen en door de verschillende hoeken in de Canyon geeft dat een heel mooi effect. We krijgen tekst en uitleg en soms helpt de gids ons met het maken van foto's of geeft ze aan hoe we de mooiste foto's kunnen maken. En volgens mij zitten er wel een paar hele mooie plaatjes bij. De Canyon bestaat uit zandsteen en dat voel je ook als je met je hand langs de rotsen gaat en je merkt het eigenlijk aan alles, er zit zand in je neus, haar, kleding, overal.. Nadat we de hele Canyon doorlopen hebben, inclusief de nauwe gedeelten krijgen we nog tijd om hier en daar foto's te maken. Daarna is het helaas weer tijd voor de terugreis.

Als we weer in het motel zijn pakken we onze spullen, kleden ons iets luchtiger en rijden op het gemak naar de Grand Canyon. Hier zijn we gister eigenlijk al langsgereden maar zijn toen gestopt bij de Indianen pueblo's waardoor we geen tijd meer hadden voor de Canyon. Dus moeten we nu bijna 2 uur terugrijden. Ach, we hebben de tijd en als we op een gegeven moment van de Highway af moeten komen we al in het mooie gedeelte terecht. Ver voor de Canyon is er een uitkijkpunt (Little Colorado River Canyon) waar ook een klein marktje staat. Daar gaan we eens even kijken. Het uitzicht is prachtig, echt overweldigend. We ontmoeten nog een Nederlands stel, kletsen er even mee en gaan weer verder. Bij het marktje gaan we even sieraden spotten en ik koop er 2 armbandjes. Een van hermatite (ziet er er metaalachtig uit en heeft genezende krachten) en 1 van ametyst. Jullie begrijpen zeker wel dat ik, met mijn medische achtergrond, het hermatiten armbandje niet meer afgedaan heb....En bij weer een ander kraampje heb ik trouwens nog een leuk kettinkje gekocht. Van de verkopende Indiaan ook nog een heel verhaal over de Navajo's meegekregen. Er zijn op dit moment nog 400.000 Navajo's bestaande uit meerdere stammen. Iedere stam heeft nog steeds een Chief en ze hebben zelfs een eigen president. Als je een foto van deze Navajo's wilt maken moet je het vooraf even vragen. Niet alleen uit beleefdheid maar hun voorvaderen zeggen dat met iedere foto een stukje van henzelf meegaat, mooi he?!

En zo zijn we al 1,5 uur verder zonder nog in de Canyon geweest te zijn. Onderweg zijn er nog tal van look-out points dus het duurt toch nog even voordat we in het Grand Canyon Village aankomen Daar gaan we even lunchen, nou ja lunchen, het is al tegen 4-en (en niet bij El Tovar, Marlies..). Na de lunch rijden we op ons gemak terug naar Page, het was een hele leuke maar drukke dag. De Grand Canyon is mystiek, gigantisch, mooi, een aanrader! Vlakbij Page stoppen we nog even bij Horseshoe Bend, het laatste uitzichtpunt van die dag. Uiteindelijk komen we na 19.00 uur aan bij het motel. Even opfrissen en dan nog ergens eten. Ik zal jullie de details van deze avond besparen maar het heeft te maken met een vage tent, obers met ADHD, een zanger die niet kan zingen en geen piano kan spelen, mensen die dit helemaal geweldig blijken te vinden en wij 2 restaurant skippen om uiteindelijk in het hotel te gaan eten. Om 21.30 uur zitten we dan ook pas aan de pizza. Dat wordt en werd dus uiteindelijk ook een onrustige nacht met veel maagzuur.................

Nee toch?!

Dag 4

Sneeuw????? Ja, sneeuw!!!

Getverredemme.... Gisteravond aangekomen in een koud Flagstaff. Niks geen zwembadje, nee, de kachel op 25 om weer een beetje op temperatuur te komen. Lekker geslapen, ikke dan, Paul minder... Die denkt dat het door de ijle lucht komt. We zitten dan ook op 2106 mtr. hoogte. Eenmaal wakker bedenken we even wat we vandaag gaan aantrekken. Eerst maar eens buiten voelen.. Ik gooi de deur open en.......... SNEEUW!!!! What the f...?! Dit ga je niet menen? Het dikste dat ik bij me heb is een zomertrui en een linnen lange broek en gelukkig nog een paar sokken. Dat wordt dus laagjes dragen. En zo gebeure; een hemdje, een T-shirt met ¾ mouwen, een trui, een fleecejasje en een regenjas voor buiten. Nou, laat nu die sneeuw maar komen! Eerst maar eens ontbijten, daar hebben we ook zin in. In de eetruimte aangekomen krijgen we een beetje domper te verwerken. We kunnen kiezen uit een bagel of boterham, druivenjam of mixed-fruit jam en fruitloops (fruit cornflakes) of gewone cornflakes. Geen ham, geen kaas en ook geen (ik krijg het bijna niet over m'n lippen na 3 dagen ei)... ei dus. En als ik iets smerig vind dan is het wel jam op m'n nuchtere maag. O ja, er lagen nog 2 sinaasappels waarvan er nu dus 1 in mijn buikje zit. Lekker vol buikje dus na deze deluxe (zegt het hotel) ontbijt.

Nou goed, we gaan maar rijden en zien onderweg wel. Vandaag moeten we maar 2,5 uur rijden en er is genoeg te doen in en rond Page. Dit is de uitvalsweg voor Lake Powell. Onderweg hebben we weer prachtig uitzicht, nog steeds droog maar we kunnen een heel stuk de San Francisco Peaks volgen. Gek idee dat je op 10 minuten afstand kan skiën. Ook weer niet eigenlijk want je ziet nog overal sneeuw liggen.. Als we op een gegeven moment een bordje zien met Wupatki monument gaan we even van de weg af. Er staat een informatiebord en op het moment dat we dit staan te lezen komt er een auto aangereden met daarin een ranger. Hij komt de brochures aanvullen en kan ons gelijk even uitleggen wat er te zien is. Het gaat in dit gebied om de ruïnes van pueblos (dorpen) van de voorvaderen van de Hopi en Navajo Indianen die hier rond 1100 leefden. Best de moeite waard dus we stappen de auto weer in en rijden naar de Citadel ruïne. Moeilijk voor te stellen dat er in dit gebied zoveel Indianen hebben geleefd. De pueblo ligt hoogt, er staat mega veel wind en het is er hartstikke droog. Maar wel mooi om te zien, zelfs in die tijd konden ze al goed bouwen. Van de Citadel ruïne rijden we naar de Wupatki ruïne. In deze pueblo hadden ze maar liefst 100 kamers, de Citadel had er 30. De Wupatki is inderdaad erg groot en in deze omgeving zijn ruines zelfs mooi! Meestal zie je er niet veel aan maar hier zie je heel duidelijk nog de kamers en indeling van de pueblo. Absoluut de moeite van het 'omrijden' waard. Als je denkt, klinkt leuk, kijk dan even op: http://www.arizona-leisure.com/wupatki-ruins.html. Maar omdat er mega veel wind staat houden we het toch na een klein rondje voor gezien, er vallen zelfs nog wat hagelstenen uit de lucht dus het wordt weer tijd voor een warme auto. Op naar de lunch!

Onderweg komen veel borden tegen van plaatsen waar Indianen arts&crafts verkocht worden. In dit gebied leven nog heel veel nazaten van de Navajo's. Deze mensen zijn altijd in dit gebied gebleven en leven van de ambachtelijke huisvlijtjes. Zo ook bij Cameron trading post, een handelspost waar nog steeds veel Indianen komen en ook nog steeds gehandeld wordt. Ook de mensen die hier werken zijn veelal afkomstig van de Indianen. Je schijnt hier goed te kunnen eten en dat gaan we dan ook maar gelijk doen. We besluiten de mini Navajo taco te nemen gezien de enorme porties die je hier krijgt. Mini zal in dit geval ook nog best 'bord vol' kunnen betekenen. En ja hoor, dat klopt. Lekker maar erg veel, ik krijg m'n bord niet leeg. Halve liter cola voor de Amerikanen erbij en ze werken gewoon alles naar binnen, ik moet er niet aan denken...... Na deze darmen-met-gas-vullende lunch gaan we weer op pad. Onze TomTom blijft op 2 uur rijden hangen dus het wordt tijd dat die afstand eens wat minder gaat worden. In Page aangekomen rijden we nog even naar de dam en gaan daarna richting motel. Daar zullen we eens gaan kijken wat we morgen gaan doen, plannen zat in ieder geval.

Daar zijn we dan...............

Voor de ongeduldigen onder ons ..............

Daar zijn we dan hoor, eindelijk! En zal dan ik dan gelijk 3 dagen in 1 klap doen? Nee?? Pech gehad!

Dag 1

Vliegreis Amsterdam-Las Vegas

Helemaal keurig op tijd zijn we aangekomen op Schiphol. Lange rij wachtende voor ons maar we hadden weer eens mazzel en werden uit de rij gehaald en bij business-class neergezet. Ja ja, ik hoor jullie al denken; 'mazzelaars, alweer business-class'.... Nee hoor, ik zei, 'we werden er neergezet', gewoon om de boel een beetje te laten doorstromen. We zaten dus gewoon bij de andere sardientjes in een blikje. Want ja, United Airlines heeft de stoelen nog niet aangepast aan het formaat van de Amerikaan van nu. En dat betekende dus lekker knus tegen elkaar aan en knietjes tegen de stoelen van onze voorgangers, en dat 9 uur lang. Eerst van A'dam naar Chicago, daar 2 uur wachten en dan nog 4 uur vliegen naar Las Vegas. Twee uur wachten, dat valt reuze mee, dachten wij...... Want vanwege alle strenge voorzorgsmaatregelen hadden wij niet 1 keer maar 2 keer een megaaaaaaaaaaaaa rij voor ons bij de douane. Eerste keer pech, gewoon achteraan sluiten maar ook bij de 2^e keer werden we eruit gehaald en konden we lekker opschieten. Was wel nodig ook want uiteindelijk hadden we een half uur over van die 2 uur. Dat was nog best opschieten geblazen. Vliegtuig 2 had zonodig nog kleinere stoelen, nu 3 naast elkaar en alles was vol hoorden dus we waren erg benieuwd wie onze buurman/vrouw werd. Als je je dan beseft dat de gemiddelde Amerikaan in de wachtruimte een 2x zo grote derrière (ik zeg het even netjes) had dan mij (Moos) dan snap je wel dat wij een paar zweetdruppeltjes op onze rug hadden. Toen er op een gegeven moment een enorme grote (lees dikke) meneer stopte in onze buurt keken we elkaar even heel snel aan.... Hij zal toch niet???? Nee, godzijdank, hij propte zijn bilpartij in het daarvoor bestemde stoeltje en is er niet meer uitgekomen (geintje).. We kregen gelukkig een hele slanke meneer naast ons... pfffff...

In LV aangekomen de huurauto opgehaald, we hebben een 5-deurs Ford Focus. De TomTom van vadertje lief liet ons in de steek (kwam steeds met het opstartscherm op de proppen) dus we hebben er maar eentje bij gehuurd. Even wennen weer op de weg (stukje verkeerd gereden) maar toch na een half uurtje ons hotel bereikt. Het is trouwens wel even anders in LV, je hotel is vaak ook een casino, dus geen rustige lobby met kalmerende geluidjes of The Carpenters op de achtergrond. Nee, ke-tsjing ke-tsjing, pieeeeeeeeeeeeeeeperdepiep, alarmbellen, en stemgeluiden, dat zijn de geluiden die de sfeer van het hotel bepalen. Lekker snel ingecheckt en op naar onze kamer, volgens mij waren we er rond 18.40 uur. Beetje oubollig ingericht maar wel schoon, heel groot en lekkere grote bedden. We halen wat spulletjes uit de koffer, frissen ons op en duiken de stad in, ff kijken wat Las Vegas te beiden heeft. Doordat we vandaag een beetje vreemd gegeten hebben (United Airlines heeft geen lekker eten! En weinig eten en weinig drinken trouwens) en het nu ook al wat later is hebben we geen trek in een dampend bord eten. We duiken de Japanner binnen en een uurtje later zijn onze buikjes gevuld met lekker maar licht verteerbaar eten. We nemen een taxi terug naar het hotel en duiken om 22.30 uur ons bed in, niet slecht voor een 1^e dag en na 23 uur lang op zijn..

Dag 2

Lekker geslapen, paar keer wakker geweest maar niet klaarwakker.. Uiteindelijk was ik om 7.30 uur wakker en ben de douche ingestapt. Een uurtje daarvoor de ouders even ge-smst en toen weer lekker de luikjes dichtgedaan. Nu dus douchen, Paul wakker maken en plannetje voor de dag maken, wat gaan we doen? We besluiten eerst te gaan ontbijten in hotel Rio, onze buurman. Daarna gaan we lekker shoppen in het grootste winkelcentrum van Nevada, daarna terug naar het hotel, even relaxen en dan een paar hotels bekijken die we echt niet willen missen en een gokje wagen. Klinkt goed he?! Uiteindelijk is het dit geworden: Geshopt! Gerelaxed! In plaats van een half uurtje alleen op bed liggen, 1,5 diep geslapen en er bijna niet uit kunnen komen. Twee van de 5 hotels bekeken, niet meer gegeten want ons ijsje tussendoor was best groot. Wel naar Fremont Street (oude Las Vegas) geweest, erg leuk!!!! Geen gokje meer gewaagd want de luikjes van Moos vielen op straat bijna dicht. Uiteindelijk in het hotel aangekomen toch best wel honger, lang leve de 24-uurs economie dus bij Ping Pang Pong, de hotelchinees, nog een klein hapje gedaan. Daarna met een toch veel te volle pens naar bed, waar we om 23.50 uur het licht uitdeden. Dankzij deze 2 nachten, geen last van jetlag, yeahhhhhhhhhh. En o ja, de hotels waren fantastisch, je kijkt je ogen uit! Wat een luxe, wat een casino's, wat een kitsch, wat een neonlichten, wat is The Strip geweldig!

Dag 3

Vandaag rijden we van Las Vegas naar onze volgende bestemming, Flagstaff. Flagstaff is de tussenstop voor ons naar Page alwaar we de Grand Canyon (kunnen) gaan bezoeken. Het is een heel eind rijden vandaag, zo'n 6 uur. We beginnen de dag lekker relaxed, beetje uitslapen, ontbijtje in het hotel, koffers pakken en de auto in. Op een gegeven moment laten we het bruisende Las Vegas achter en rijden de woestijn in, we rijden uit de staat Nevada, de staat Arizona in en die staat is niet beroemd om zijn groene omgeving. Het is wel prachtig onderweg, droog maar wel heel mooi. We rijden over de Hoover Dam waar we natuurlijk even uitstappen om foto's te maken. Wat een gevaarte zeg, geweldig! Als we na weer wat uurtjes rijden in het plaatsje Kingman uitkomen waar we via Route 66 onze weg zullen gaan vervolgen blijkt een straat afgesloten. Da's jammer voor ons lijkt het maar het valt mee, er is een leuke autoshow gaande. We parkeren de auto en gaan even lekker langs de auto's struinen, er staan oldmobiles, hotrods en gewoon leuke opgepimpte auto's. In 1 van deze straten ligt ook een diner die in ons boekje staat dus we pikken gelijk de lunch even mee. Paul neemt een lekkere chilidog (hotdog met chili) en ik een clubsandwich die niet weg te krijgen is maar dat terzijde. Na zo'n 1,5 uur hier te hebben gepauzeerd vervolgen we onze weg. Het is nog een aardig stuk rijden.

Als we uiteindelijk om een uur of 6 's avonds aankomen in Flagstaff en we de autodeur openen om te gaan tanken is het kouddddddddddddddddddddd!!!!!! Daar zitten we dan in onze korte broeken en t-shirtjes. Gelukkig liggen de jasjes achterin. Man man, wat een verschil met Vegas, daar vertrokken we vanochtend met 25 graden! We rijden na het benzinestation richting hotel en checken snel in, lopen naar onze kamer en in plaats van de airco zetten we de kachel aan, even bijkomen. En we zeiden vanmiddag nog, als we op tijd in Flagstaff zijn kunnen we misschien nog even bij het zwembad liggen.... Brrrr..... We halen een paar spulletjes uit de koffers, checken even waar we kunnen eten en vertrekken dan richting de Thai. Heerlijk gegeten en een beetje op tijd weer terug in het hotel. Ik schrijf nog een stukje, Paul leest een boekje en rond 10 uur knippen we het licht uit, morgen willen we vroeg opstaan......