Something's happening at the White House...

Dag 21

Dag 2 in Washington, wat gaan we allemaal doen vandaag? Nou eh, de bedoeling is; Pentagon, Witte Huis, Arlington Begraafplaats en de tentoonstelling van Niki de Saint Phalle. We knagen in het hotel even wat ontbijt weg zodat we met een kleine bodem in de buik op pad. We hebben de afgelopen heel wat 'complimentary' (gratis) ontbijtjes gehad in de hotels maar waarom ze daarmee adverteren is ons een compleet raadsel. Brood, bagels, jam, wafels en that's it.... geen beleg verder, niet te pruimen 's ochtends... Gelukkig wel melk en koffie. Soms eten we wel wat, soms eten we buiten de deur. Gelukkig al 2 weken geen ei meer gegeten, krijg trek in een lekker eitje thuis...

Maar goed, waar was ik.... We nemen de metro naar het Pentagon, daar aangekomen is de verbazing wel groot. Je kan er niks! Ja, als je een tour hebt geboekt mag je naar binnen maar verder dan de metro kom je dan eigenlijk ook niet (zie onze enige foto van het Pentagon). Je ziet er wat mensen in en uit lopen, sommige in uniform maar dat is het dan wel. Nou, dat was een snel rondje, als de rest ook zo gaat zijn we voor de lunch weer binnen. Op naar Arlington.

Arlington is een begraafplaats die ik graag wilde zien. Freaky? Ja misschien maar het is de grootste militaire begraafplaats ter wereld. Hier liggen 320.000 mannen en vrouwen met een militaire achtergrond. Ook liggen de Kennedy's hier. John F., zijn vrouw Jackie, Ted, oma, noem ze maar op. Het is een militire begraafplaats waar ook heel wat bekende Amerikanen begraven liggen. Zo liggen er onder anderen ook presidenten, astronauten, politici en verdienstelijke burgers. De begraafplaats werd voor het eerst in gebruik genomen in 1864.

Een bijzonder monument is het graf van de Onbekende Soldaat. In 1921 werden vier kisten met de resten van vier Amerikaanse soldaten, gesneuveld tijdens de Wereldoorlog I samengebracht in een stadhuis in Frankrijk. Na het eerbetoon door de Franse regering werd de kist, gedrapeerd met de vlag naar de Verenigde Staten overgebracht en op 11 november 1921 begraven op Arlington National Cemetery. Op de sarcofaag van wit marmer werd in 1932 de beroemde tekst vermeld:

Here Rests in Honored Glory, An American Soldier, Known but to God

Later werden monumenten voor onbekende soldaten uit de Wereldoorlog II, de oorlog in Korea en Vietnam toegevoegd. Het monument van de Onbekende Soldaat wordt bewaakt door de 3rd U.S. Infantry, Old Guard. De bewaking vindt vierentwintig uur per dag, alle dagen van het jaar plaats.

Het is zeer indrukwekkend! We lopen er rond en zovelen met ons, het is er hartstikke druk. Er staan echt prachtige graven tussen. En je beseft hier ook zo goed dat iedere steen een geschiedenis heeft. Achter elke oorlogsdode zit een verhaal, een familie, verdriet. Er staan graven uit de I^e Wereldoorlog, IIe Wereldoorlog, Vietnam, noem maar op. Mensen die 15 zijn geworden, 20, 65 alles door elkaar, zeer zeer indrukwekkend. Katholieken, Joden, alle geloven liggen door elkaar. Op zich misschien niet zo bijzonder op een begraafplaats maar velen oorlogen hebben toch met geloof te maken.

Daarna het Witte Huis. Bijna midden in de stad staat het. Een statig wit pand, prachtig om te zien maar we kwamen er niet zo makkelijk bij om foto's te maken. Een groot deel was afgezet maar op een rare manier. Zo raar dat ik het vermoeden kreeg dat er iets aan de hand was. Groepjes Latino's die aan het demonstreren waren niet afgezet, die mochten openlijk demonstreren. Soldaten op het dak van het Witte Huis. Politiemensen op de straat zodat je niet bij het hek kon komen Heel vreemd allemaal. Op een gegeven moment kwamen er een paar zwarte geblindeerde auto's aan met zwaailicht onder escorte van politie. Ondertussen waren we een beetje weggelopen maar liepen toch nog ff terug, kijken wat er nou wat. En wat bleek, alle afzettingen weg...... Dus ik wist bijna zeker dat of Obama of andere hoge piefen voorbij gereden waren, wat een gekke gewaarwording. Een dag later lazen we dat de Mexicaanse president en zijn vrouw op het diner waren uitgenodigd.....

Na het Witte Huis heerlijk geluncht bij de Corner Bakery. Overheerlijke broodjes met een lekker kopje soep. Als ik tijdens de vakantie iets gegeten heb dan is het wel clam chowder soep (een romige, dikke vissoep) en aardappelsoep, beide onovertroffen lekker. Daar ga ik thuis eens een receptje van opzoeken. Onze buikjes weer vol, dat betekent dat we weer op pad kunnen. Op naar het Museum of Women in Arts, daar is een tentoonstelling van Niki de Saint Phalle. Dit is een Franse kunstenares die eigenlijk door haar depressies creatief is gaan doen en met fantastische ontwerpen naar buiten kwam. Omdat ze een rottige jeugd heeft gehad ontwierp ze het liefst superhelden en alles in grote proporties. De meeste mensen kennen haar Nana ontwerpen wel. En aangezien zij een African-American (neger) kleinzoon heeft/had heeft zij ook een aantal beelden ontworpen met zwarte gezichten zodat zij speciaal iets voor hem zou nalaten. Er zijn een aantal plaatsen waar je veel van haar werk kunt vinden, Parijs, Atlanta en Italie. Ik vind haar geweldig!

En toen hadden we nog een beetje tijd over

...... Dus na overleg naar het Natural Historic Museum. Daar hebben we kaartjes voor de Imax voorstelling Dinosaurs gekocht. En voordat die begon hadden we nog wat tijd om rond te kijken. De film was trouwens geweldig, bijna levensecht, super cool om te zien (en dit keer de ogen opgehouden!). Helaas ging het museum eerder dicht dan verwacht dus tijd na de film hadden we niet. Dus maar op zoek naar een eettentje, zo zijn we ook weer een beetje op tijd thuis. We hadden gister al een hele leuke tapasbar gespot dus daar zijn we gaan eten. Overheerlijke, onbeperkte tappas en een karaf sangria, je waant je bijna op vakantie. En daarna lekker naar huis, m'n voetjes beginnen onderhand echt moe te worden. Ik heb bijna geen zin meer in lange stukken lopen, ik denk dat dit echt de laatste loodjes zijn. Drie weken lopen lopen lopen, het was geweldig maar ik ben toch wel een beetje moe. Nachten van 8 uur slaap zijn normaal en eigenlijk nog niet genoeg. Iedere ochtend als we wakker worden zijn we eigenlijk nog moe en willen we nog een uurtje slapen maar dat vinden we zonde van de tijd. Gelukkig??? Heb ik me een dag vergist en blijken we op vrijdag terug te zijn in Nederland en niet zaterdag. Dat betekent dus 4 dagen bijkomen voordat we weer moeten gaan werken.. Werken.... Bleh, helemaal geen zin in (en toch een beetje ook wel)... Nou ja, eerst maar eens even de laatste dag beleven, over werken gaan we maandagavond maar eens nadenken....

Washington DC

Dag 20

Vandaag moesten we weer vroeg opstaan, we vliegen nl. om 8.45 uur naar Washington. We hebben onze huurauto ingeleverd en hebben in Washington geen auto meer. In totaal hebben we bijna 2800 miles gereden (bijna 5000 km.!!!! ). We hebben weer lekker de Economy Plus stoeltjes dus we zullen de 2,5 uur best goed doorkomen. We komen om 11.00 uur aan in Washington en besluiten met de shuttle bus naar Alexandria te rijden, zo'n 3 kwartier van het vliegveld af. We moeten een half uurtje wachten voordat de bus vertrekt maar op een retourtje scheelt het toch $80,= met een taxi. We komen aan in ons laatste hotel en gelijk ook het minste hotel maar dat merken we eigenlijk pas later. We worden begroet door een enorm chagrijnige receptioniste die even haar momentje niet heeft. Als dat straks nog zo is zal ik vragen of ze ongesteld is ofzo...

Nadat we ons weer geïnstalleerd hebben op onze kamer gaan we weer naar beneden. We vragen wat info op bij de receptioniste die gelukkig een beetje bijgetrokken is. Omdat we wat verder van het metrostation afzitten werken ze hier met een shuttle busje. Binnen 3 minuten ben je op het metrostation en dan ongeveer een half uur later ben je in het centrum van DC. Intussen is het alweer na half 3 en hebben best honger. We besluiten naar het Smithsonian National Air and Space Museum te lopen om daar ff te lunchen en gelijk rond te kijken, Paul vindt dit nl. reuze interessant. Zo gezegd zo gedaan. In het museum zit ook een Imax theater en daar draait oa. een 3-film over de Hubble. Moos vindt dit dus helemaal niet interessant maar ziet hier wel een gaatje voor een tukkie. Samen gaan we dus het Imax in en terwijl Paul naar de film kijkt doe ik m'n oogje dicht achter de grote rode bril. 45 minuten en een paar snurkjes later is de film afgelopen. Paul vond 'm super en ik ben weer een beetje bijgekomen....... Ondertussen is het museum dichtgegaan en moeten wij dus naar buiten. Op ons gemak lopen we naar Chinatown waar we 's avonds dan ook eten en met een vol buikje weer terug forenzen naar ons hotel. Morgen wordt een drukke dag, we willen nog veel zien op onze 1 na laatste dag....

Sorry.................

Teveel gedaan, te weinig tijd over... Morgen in het vliegtuig naar Washington ga ik deafgelopen 5? dagen bijwerken, hebben jullie nog even wat te lezen voordat we terugkomen....

Vlees en vis

Dag 19

Onze laatste dag in Miami is aangebroken, wat gaan we doen? We twijfelen tussen naar de Key's rijden (als het bewolkt is) of een dagje Zoo, strand, winkelen + sushi eten. Het leuke van de Key's is dat het allemaal eilandjes zijn waar je naartoe rijdt via 43 bruggen, totaal iets van 250 km en je eindig op 90 mile voor de kust van Cuba. Het leuke van de Zoo en zo is dat we lekker buiten kunnen zijn, lekker relaxed doen en toch nog iets van Miami meekrijgen. We besluiten dan ook voor het 2^e te gaan (ook nadat we mijn pappa nog even aan de telefoon hebben gehad). We pikken in een zaakje wat broodjes op en rijden dan richting dierentuin. Wel een stukkie rijden maar dat zijn we onderhand gewend. Bij de dierentuin aangekomen weten we niet wat we zien, een EEEENNNNOOOORRRRMMMMEEEEE parkeerplaats, het lijkt alsof heel Miami hier kan parkeren. Het lijkt nu wat overdreven omdat er vandaag 50? auto's staan maar wie weet.... Op Internet hebben we diverse reviews bekeken over de dierentuin omdat een insider (MV J ) ons had verteld dat de dierentuin niet veel aan was. De meningen op Internet waren ook verdeeld, sommigen vonden het geweldig, anderen vonden dat je teveel moest lopen (zal wel een Amerikaan geweest zijn...). Dus we waren zeer nieuwsgierig wat te zien zouden krijgen. Laat ik het achteraf zo zeggen, wij vonden het erg leuk! Ja, je moest veel lopen maar dat vinden wij niet erg. Ja, er waren niet al te veel beesten en sommigen lagen door het hete weer op ape-gapen. Maar het park zelf was mooi aangelegd, prachtige planten, een hele grote Aviodrome met prachtige vogels en planten, ontzettend goed (lees bloedheet) weer, zeker de moeite waard.... En zeg nou zelf, we hebben toch mooie foto's gemaakt?!

Na het rondje dierentuin, waar wij overigens doorweekt van het zweet uitkwamen, hebben we ons laten opdrogen in de Dolphin Malls. Hier zou nl. nog een schoenenzaak zijn waar ze Ed hardy schoenen verkopen. Ed Hardy???? Ja, Ed Hardy, ff Googlen met z'n allen... Nou heb ik al EH schoenen gekocht maar dat zijn officiele herenschoenen en die ontzettenddddddddddddd leuke rose gympen wil ik ook heel graag hebben!!! Maar helaas, ook hier geen size 11 (gewoon maatje 41 hoor!) te vinden. Wat schoenen aangaat voel ik me hier soms een freak. Size 11?? No no, only 10, size 11 not for women..... Nee, ze hebben hier wel size 28 konten en buik maar een schoenmaatje meer kennen ze hier niet, heel vaag.. Nou ja, anyway, geen EH schoenen meer dus maar nog wel een paar hele andere gave schoenen, nu maar hopen dat de koffer nog steeds dichtgaat. Op weg naar de Mall hebben we trouwens heel slecht weer onderweg gehad, niet normaal. Je kon geen hand voor ogen zien door de regen! En een plassen en een water, de maximale snelheid op de weg werd echt iet gehaald hoor.. Heel voorzichtig aan, we hebben zelfs een afrit gemist omdat we de borden en belijning niet zagen.

Na deze leuke intermezzo stellen we onze TomTom in op Boca Raton. Hier zit een door mijn vader aangeraden sushitent en de meeste mensen wel dat wij sushi-addicts zijn. Dus hop, 40 minuten rijden... En ja hoor, gevonden! Een leuk klein tentje, mooi ingericht en het eten, waaaaanzinnig! Bijna net zo lekker als in ons tentje in Australie, sorry pa, maar zeker de moeite van het rijden waard! De terugreis naar Miami bedroeg nl. 55 minuten, wat je al niet over moet hebben voor wat stukjes rauwe vis....

O wat dol fijn......

Dag 18

Eindelijk, het gaat gebeuren. Na onze ontmoeting in Australië met wilde dolfijnen wilden we ze nu ook een keer aaien. En dus boekten we een ontmoeting met ze en dat vindt plaats in het Seaquarium. We moeten er om 11.30 uur zijn en alles bij elkaar gaat het zo'n 2 uur duren. Wetsuits worden uitgedeeld, we krijgen een filmpje te zien en nog wat uitleg van een trainer en dan gaan we het water in. We zijn met z'n 15-en en worden in 2 groepen verdeeld, zo krijgt iedereen genoeg aandacht. We mogen de dolfijnen aaien, laten ze een rondje om hun as maken, we mogen ze aan hun vin vasthouden en zo trekken ze ons door het bad. We laten ze 'praten', ze maakten een hele grote sprong in de lucht en we konden ze visjes voeren. Kortom, een paar hele leuke uurtjes! Wat ons betreft zou het de hele dag mogen duren maar helaas, aan privé-dolfijnen doen ze niet. Na deze bijzondere ontmoeting willen we nog even het park doorlopen maar dat duurt maar kort. Ik krijg een korte maar hevige aanval van diaree en hoofdpijn en wil eigenlijk maar 1 ding; slapen.............. En dus keren we terug naar het hotel waar we lekker even 2 uurtjes gaan slapen. Als we weer opgefrist zijn besluiten we richting Boca Raton te rijden, naar een sushitent waar mijn vader ook is geweest. Vlak daarbij ligt Sunrise Mall, daar zit nog een Ed Hardy winkel waar ik nog wil kijken. Sunrise is ook leuk, tja, alle winkelcentra zijn eigenlijk leuk. Mooi ingericht, alle maten beschikbaar (fijn voor mij) en lekker ruim opgezet. Het enige dat iets minder prettig is is dat de parkeerplaats allejezus groot is. Wij zijn dan ook onze auto kwijt. G3, daar hadden we 'm gezet, niet wetende dat er 3 G3's zijn..... Dus na een uur zoeken wordt het wel erg laat. Dan kunnen we bij de 1^e benzinestation niet terecht omdat het erg druk is en bij de 2^e kost het onnoemelijk veel tijd om te tanken en het wordt maar later en later.... We besluiten een restaurant in de buurt op te zoeken omdat we anders pas rond 21.30 uur zitten te eten in Boca Raton. We schakelen onze Tommy in en zoeken naar 1 van onze favoriete tentjes, Outback Steakhouse. Hier kun je heerlijke rib eye steaks eten en spareribs, echt te lekker. Na een overheerlijke maaltijd rijden we weer op ons gemak naar Miami. Boca Raton proberen we morgen misschien wel weer....

Ps. We hebben leuke foto's met de dolfijnen alleen niet door ons gemaakt maar door de fotograaf van Seaquarium. Zodra we thuis zijn zullen we er een paar op zetten.

Leuke plaatjes

Dag 17

Mooie plaatjes

Via Fort Lauderdale rijden we vandaag naar Miami. Het is soms best lastig te bepalen wat je die dag gaat doen. Rij je in 1x naar je bestemming, hou je ergens een tussenstop, hoe lang wil je daar stoppen? We besluiten eerst maar even te ontbijten, koffer in te pakken en dan naar Fort Lauderdale te rijden. Op zich dichtbij Miami zodat we niet daarna weer een heel stuk in de auto zitten. Best leuk autorijden maar niet als het zo warm is, je wordt er toch suf van. En eerlijk is eerlijk, ik vind het niet prettig om hier te rijden. Vier-vijfbaanswegen, iedereen mag rijden waar ie wil, nee niks voor mij. Ik heb 2x een stuk gereden in het zuidwesten en dat was prima. Lekkere lange stukken zonder veel gedoe. Fort Lauderdale is +/- 3 uurtjes rijden. We gaan daar lunchen en een beetje rondhuppelen, het wordt ook wel het Venetië van de USA genoemd. Nadat we redelijk snel een parkeerplaats ebben gevonden schuiven we aan bij een eettentje op de boulevard. We kiezen voor een lekkere burger en lopen na de lunch lekker over de boulevard. Mensjes kijken op het strand en lekker genieten van het zonnetje, het is ook hier wel prachtig weer! Daarna gaan we de auto weer ophalen en rijden naar het gedeelte waar de zogenaamde grachten zijn. Hier liggen echt de meest fantastische boten voor de meest fantastische huizen, niet normaal. Je kijkt je ogen uit! Even weer wat foto's nemen, achter een mooi blauw vogeltje aanzitten en dan weer richting auto. We rijden op het gemak naar Miami en komen bij het hotel aan. Het hotel ligt in de Art Deco wijk van South Beach, DE place to be in Miami. Hier schijnen de meest mooie mensen te wonen en het is hier zeer Spaans georiënteerd. Dit komt door de vele migranten uit Cuba. Onze kamer is dit keer vrij klein, 2 grote bedden, dat wel maar verder weinig bergruimte en dat is niet handig voor 2 koffers, 2 rugtassen en wat winkeltasjes. Weer ruimen we alles op, even lekker douchen en dan de stad in.

Buiten dat ik het heel leuk vind in Miami te zijn (na Miami Vice altijd al willen bezoeken) heb ik nog een goede reden. Sinds een jaar of 2 kijk ik op Discovery naar de serie Miami Ink, voor diegene die niet weten wat dat is, het gaat over een tattooshop in Miami. En aangezien daar fantastische artiesten werken wil ik daar graag nog een tattoo laten zetten. De meeste van jullie weten wel dat ik erg van de tattoo's ben en helaas niet zoveel tattoo'ss kan/wil nemen als ik zou willen maar hier maak ik graag een plaatsje voor vrij. Daarnaast ben ik een groot fan, lees kwijlende liefhebber, van Ami James dus dat zou 2 vliegen in 1 klap betekenen. Op de kaart blijkt dat de shop bijna om de hoek zit, ik kan niet wachten.....net voordat we bij de shop zijn komen we nog langs een winkeltje waar ik Ed Hardy schoenen zie. We gaan even naar binnen en na 20 minuten verlaat ik eindelijk!!!!!!!!!! De winkel met een paar supergeweldige EH gympen en T-shirt.... Helemaal blij dus! Nu nog een paar minuten lopen en dan ben ik er, wordt er bijna nerveus van. De 1^e die ik voor de shop zie is Darren, een poepie maar ik zie toch liever iemand anders... Helaas, geen Ami, en geen Chris en Chris. Ik vraag naar Chris Garver, degene door wie ik getatoeëerd wil worden maar waarvan ik ook weet dat hij op vakantie is/was. En hij is nog steeds weg, jammerrrrrrr. Ami, Tim en de andere Chris werken alleen op afspraak. Tjee.. En dan komt nog de prijs, 1 tattoo is $400,=, goeidedag en ik had nog wel 2 ontwerpen meegenomen. Nou ja, als het toch door Ami gedaan kan worden en dan heb ik het wel over voor 1 maar het gaat niet werken. De ongelooflijke ongeïnteresseerde hork die in de shop werkt gaat al met een ander verder voordat ik uitgevraagd ben, daar gaat mijn enthousiasme. Dan maar niet, het moet wel leuk blijven. De shop ziet er trouwens ook niet meer zo uit als op TV, een beetje ouwe meuk is het. Wel hangen er mooie schilderijen maar dat is het dan ook. Een beetje teleurgesteld loop ik dan ook de winkel uit, deze vakantie gaat er niet getatoeëerd worden! Ik bewaar ze wel totdat we naar LA gaan, kijken of het bij Kat von D. anders gaat

.

We lopen naar Lincoln Street, het gebied om te eten en drinken. Het is helaas al zo laat geworden dat ik over m'n honger heen ben. Daarnaast voel ik me ook niet echt lekker, het is 29 graden en een luchtvochtigheid van 85% of zo, echt zo benauwd. En dat wordt de komende dagen niet anders! Verder dan een bord antipasti kom ik niet, ik wil naar bed, lekker slapen, moet echt wennen aan deze hitte.

Tonijn is het toverwoord

Dag 15

Vandaag beginnen we de dag vanuit het grootste winkelcentrum van Florida. 277 winkels, dat belooft wat! Nadat we een kleine beetje verkeerd gereden zijn komen we er aan. En het is enorm! We gaan eerst even ontbijten want op een lege maag kan je natuurlijk niet shoppen. Daarna lopen we winkel in, winkel uit. We kopen nog wel wat maar niet heel veel, je moet toch altijd rekening blijven houden met je 23 kilo he. Na deze shopbeleving rijden we vanuit Orlando naar Clearwater, zo'n 2,5 uur zonder verdere uitstapjes. We vinden de omgeving van Florida erg leuk en zijn dan ook zeer benieuwd waar we vandaag heengaan. Clearwater staan nl. erg bekend om zijn stranden.

Omdat we pas om een uur of 4 aankomen is er niet veel tijd meer om op het strand te gaan liggen. We rijden wel naar het strand en lopen lekker over de boulevard en de pier. Gewoon, een beetje relaxen. Daarna gaan we eten in een hotel dat aan de boulevard ligt en eten er de lekkerste gegrilde tonijn ooit. Zo hebben we toch nog een leuk einde van de dag en hebben we het strand gezien, lekkerrrrrrrrrrrrrrrr.

Dag 16

Van Clearwater rijden we vandaag naar Fort Myers. Weer 2-2,5 uur rijden en hopelijk hebben we vandaag tijd om even op het strand te gaan liggen, hier schijnen ze nl. ook weer lekkere strandjes te hebben. We vinden het hotel best snel, checken in, vragen het e.e.a over de omgeving en gaan snel naar de kamer. Het is mooi weer dus we kunnen lekker naar het strand, de 1^e keer in al die tijd dat we hier zijn. Bikini aan en daar gaan we. We rijden richting Sanibel, daar liggen de mooiste strandjes maar we besluiten eerst te gaan lunchen bij The Mucky Duck, een door de receptioniste aangeraden tentje. We hebben een heerlijke lichte lunch met verse vis. Aan het tafeltje naast ons is nog een stel komen zitten, Amerikanen. We raken aan de praat en hij blijkt op zijn praatstoel te zitten, heel gezellig en vol nuttige tips. 1 maar.... Het wordt later en later, zo komen we nooit op het strand terecht! Uiteindelijk gaan we richting strand en hebben er toch nog 1,5 uur gelegen en gebadderd, heerlijk! Ik kan dat echt missen he, dan heb je zon, je weet ook dat er strand is en je hebt er eigenlijk geen tijd voor, heel jammer. We doen natuurlijk genoeg andere leuke dingen maar ik hou zo van het strand..............

Na het strand vertrekken we weer richting hotel om even te lanterfanteren. Vanavond gaan we in nog een aangeraden tentje (Parrot Key) eten, deze staat bekend om zijn Caribische grill. Als we er aankomen moeten we een minuut of 20 wachten. We besluiten aan de bar een lekkere cocktail te nemen, weer zo'n vakantiegevoelmomentje. We hebben er heeeerlijk gegeten, net zo lekker als gisteravond.

Magic Kingdom/Animal Kingdom

Dag 13 en 14

Magic Kingdom/Animal Kingdom

Op dag 13 en 14 hebben we een dagje pretpark gedaan. De 1^e dag zijn we naar Magic Kingdom geweest en de volgende dag naar Animal Kingdom. Magic Kingdom is zeg maar het originele park waar alle figuren zoals Donald Duck, Mickey, Goofy etc. 'wonen'. Ontzettend leuk, veel te doen maar wel zeg maar, op kleine kinderen georiënteerd dus geen hele wilde achtbanen en zo. Niet erg want daar hebben ze weer andere parken voor. We zijn er wel in 1 geweest hoor, een hele overwinning voor Moos! Die krijgt altijd de slappe lach van dit soort dingen (net als skydiven trouwens)... Animal Kingdom is meer een soort dierentuin met daarin verstopt wat attracties, we hebben zeker een paar leuke gezien. Daar wel een 'wilde' achtbaan, Mount Everest en die zijn we toch maar even voorbij gelopen. Wel hebben we de Kilimanjaro Expedition gedaan, 45 minuten in de rij gestaan en we vonden het erg tegenvallen. Je moet je hier voorstellen dat men doet alsof je op safarivakantie gaat en onderweg allerlei beesten ziet en zogenaamd een baby-olifant uit handen van stropers moet zien te krijgen. Tja, heel spannend allemaal als je onder de 8 jaar bent of zo maar voor 40-ers wordt het een beetje lachwekkend. Je hebt trouwens geen tijd en kans om te fotograferen want er wordt nergens bij gestopt en het is zo hobbelig als de pest. Nou ja, been there, done that zeggen we maar....We hebben trouwens echt schitterend weer gehad, hoog insmeer-gehalte, dat wel en vochtig he, je loopt de hele dag te zweten. Maar, we hebben in het in beide parken erg naar ons zin gehad. Er is genoeg te zien en te doen, de parades zijn leuk en het is allemaal super opgezet. Helaas hebben we niet echt tijd om nog meer parken te bezoeken, althans, daar kiezen we voor. We doen liever een volgende keer nog een paar parken als dat we er nu als idioten doorheen sjezen en zeggen dat we ze 'gezien' hebben. Tja en wat kan je nog meer vertellen over pretparken, de foto's zeggen genoeg toch?!