Vandaag een rustige dag, we moeten weer veel rijden. Maar natuurlijk gaan we nog wel even uit de bus en vandaag staat er een boottochtje door de Cáñon del Sumidero op het programma. De Canyon vomt het hart van een nationaal park en er zitten hier ook veel dieren. De legende wil dat honderden Indianen zich hier in de 16^e eeuw liever van de hellingen gooien dan dat ze zich aan de Spaanse soldaten onderwierpen. Het ravijn is bijna een kilometer diep en 14 km. lang en werd in de loop van miljoenen jaren uitgesleten door de Grijalvarivier. De boottocht die wij gaan maken duurt ongeveer 1,5 uur en we hopen in de tussentijd reigers, verschillende vogels (oa. de ijsvogel) en krokodillen tegen te komen. Het is wel een hele mooi imposante omgeving hoor en als 1^e komen we de gieren tegen. Gieren worden hier ook wel de vuilnismannen van Mexico genoemd. Je ziet ze werkelijk overal. Wij komen ze tegen rustig aan de kant zittend maar later ook op het kadaver van een rund dat in het water ligt. Ook zien we mooie grotten, stalagmieten en stalactieten waaronder 1 stalagtiet die ze ook wel het zeepaardje noemen (zie foto). Onze 'kapitein' (onze boot is trouwens een grote speedboot) ziet krokodillen liggen, die voor ons echt onmogelijk te zien zijn vanaf het water, maar waar hij ons graag naartoe vaart. Ook kolibries, reigers, bijna alles krijgen we mee, alleen de ijsvogel heb ik niet gezien en dat is toch wel heel jammer. Maar toch, een hele mooie tocht!

Na dit uitstapje gaan we de bus weer in om weer een uurtje of 5 te rijden. Trouwens, vergat ik nog te vertellen; gistermiddag hoorden we dat er een aardverschuiving was geweest in de bergen waar wij godzijdank omheen gereden zijn. Als dit was gebeurd op het moment dat we daar hadden gereden hadden we het niet overleefd. Nu hebben ze de hele weg afgesloten dus ze kunnen de boel weer gaan repareren, iets wat wel een aantal dagen kan gaan duren. Maar gelukkig voor ons was er een alternatief, dat picknicken in de bus hebben we er graag voor over gehad!

We stappen trouwens nog een keer uit vandaag en niet om te plassen, we gaan namelijk vrouwen kijken! Ja echt waar en niet zomaar vrouwen. Dit schijnen de mooiste vrouwen van Mexico te zijn. Het schijnen stevige, zelfverzekerde vrouwen te zijn die dat ook enorm uitstralen. Graag jullie mening op de foto's want wij zagen de knappe verschijningen niet echt. We lopen nog een half uurtje over een markt en proberen nog wat te fotograferen. Lukt niet helemaal want de meeste mesen vinden het toch niet zo fijn om op de foto te gaan en dat respecteren ze. Op een gegeven moment wilde ik een verkoopster van vlees fotograferen die er zo vreselijk lui bij lag maar ze wilde niet. Met een grote smile was het 'nee nee, geen foto', dus ik doorlopen. Hoor ik ineens psssst pssst... heel hard. En dat doen ze hier om je aandacht te trekken, kan je ook bij obers doen die even niet je kant op kijken. Is helemaal niet onbeleefd! Maar goed, ik achterom kijken, staan er een paar gasten van een jaar of 20 te zwaaien dat ik naar ze toe moet komen. Er wordt een camera in de lucht gehouden dus ik er naartoe. Que pasa? vraag ik...Zegt de mevrouw achter het stalletje 'you have so beautifull eyes, they want make a picture'! Ik, bejoetifoel eyes??? Ja, dat vinden ze dus helemaal geweldig, groene (of blauwe) ogen want die hebben zij niet he. Zo bruin als kooltjes daar.... Dus ik natuuuuuurlijk op de foto na zo'n mooi compliment en maakte er daarna zelf ook 1. Gebeuren dus best leuke dingen tussendoor.

Wat ook wel grappig is, er rijden daar een soort Paus-mobielen. Het zijn brommertjes met achterop een bak waarin je kan staan of zitten en waar de mensen zich door laten vervoeren, lokale goedkope taxi's dus. En wat de dorpelingen echt een giller vinden is als toeristen zich erin laten vervoeren en dat doen we dan ook. Je moet dan wel hevig zwaaien en naar de mensen die dan ook echt terugzwaaien, best leuk maar je bent wel echt een attractie. Gelukkig is het hotel niet ver van de zócalo vandaan maar we moeten nog wel een stukje over de Pan-American Highway. Dat is dus gewoon de snelweg he! Je wordt daar dus ook gewoon ingehaald door enorme vrachtwagens!

Maar goed, een klein kwartiertje later staan we in ons hotel met een hele mooi entree met muurschilderingen. We hebben weer, net als de voorgaande dagen, een hele ruime kamer, 2 tweepersoonsbedden dus we hebben niet te klagen. Omdat we net het dorp gezien hebben en daar verder eigenlijk niets te doen is, eten we in het restaurant van het hotel. Eigenlijk zijn we hier alleen voor de overnachting anders is het wel erg lang om in 1 keer van San Cristobál naar Oaxaca te rijden. Het avondeten doen we eigenlijk een beetje om en om met de groep, vaak zitten we wel in dezelfde restaurants als we niet met elkaar eten maar dat zijn dan ook meestal de tips van Ellen dus je weet dan dat het eten lekker en veilig is. De rest van de avond doen we rustig aan. Morgen weer een lange trip met 2 uitstapjes en dan 's middags in Oaxaca aankomen waar we 2 dagen zullen blijven en wat meer tijd op onszelf hebben.

X