Goedemorgen.... Zoals beloofd nog even een updateje van gisteravond. Ellen had voor ons een verrassingsdiner, we zouden gaan dineren in het museum van Frans en Trudi Blom. Dit lijken Nederlanders maar dat is niet zo, ik zal een stukje geschiedenis vertellen:

Frans Blom werd geboren in 1893 in Kopenhagen, kind van een gezin uit de middenklasse van antieke kooplieden. Hij werd onrustig en begon te reizen om uiteindelijk aan te komen in Mexico in 1919 waar hij het werk in de olie-industrie vond als betaalmeester. Door zijn reizen naar afgelegen locaties in de Mexicaanse jungle raakte hij geïnteresseerd in de Maya- ruïnes die hij tegenkwam waar hij werkte. Hij begon met tekenen en documenteren van deze ruïnes. Hij werd gecontracteerd door het Mexicaanse Nationale Museum voor Antropologie, die enkele van zijn expedities financierde. In 1924 ontdekte Blom de Maya archeologische site van Uaxactun in Guatemala. Zijn verkenningen in de buurt van de landengte van Tehuantepec, gaf de eerste wetenschappelijke rapporten van een aantal sites van de Olmeken beschaving. In 1926 werd hij hoofd van de pas opgerichte afdeling Tulane van Midden-American Research.

In 1932 trouwde hij met de Amerikaanse Mary Thomas, maar zes jaar later waren ze gescheiden en Blom kreeg een alcoholverslaving die hem later dwong hem met pensioen te gaan van de universiteit. Blom verhuisde naar Mexico waar hij een ontmoeting had met de Zwitserse fotograaf Gertrude 'Trudi' Duby (1901-1993) en met wie hij trouwde.

In 1950 werd het 'Bloms' gekocht, een groot huis in San Cristóbal de las Casas. Dit huis kreeg de naam Casa Na Bolom - na de betekenis 'huis' in de Lacandon Maya-taal, en bolom (of b'alum in sommige Maya-talen ) betekent 'jaguar'. De Bloms werd een cultureel en onderzoekscentrum met kamers gewijd aan de bescherming en behoud van de Lacandon Maya en La Selva Lacandona regenwoud . Daarnaast zijn er ook kamers voor bezoekers, Gertrude zette alles voort na de dood van Frans. Het huis vandaag de dag functioneert als een museum.

En dit culturele centrum wordt vandaag de dag beheerd door vrijwilligers. Je kan hier cursussen volgen, er zijn speciale dagen voor Indianen met gezondheidsproblemen en je kan hier dus ook voor weinig ook eten. En ook dit eten wordt gemaakt en geserveerd door vrijwilligers. En hoewel het museum eigenlijk 's avonds gesloten is mogen wij er nog een kijkje nemen. Wat een fantastisch plekje is dit zeg! Mooie schilderen, geweldige foto's en de ridderzaal waar wij gaan eten, helemaal geweldig! Er staat een hele lange tafel waar misschien wel 25 man aan kunnen eten en daar schuiven wij met onze groep aan, 2 Belgen erbij, 4 Indianen en Ellen en José Luis. Het eten wordt in grote schalen op tafel gezet, 3 gangen (vooraf: soep, hoofd: kip,rijst, sla, dessert: pruimencake) totaal en het is heerlijk! Knapperend haardvuur achter ons en de slappe lach van mij met Jan (over de pruimencake) maken het een gezellige avond....